Αλλάζει το κράτος;

Νίκος Παρασκευόπουλος ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ 27.01.2015

Σε πολλές θέσεις – κλειδιά όμως εδρεύουν επιτήδειοι. Ας τους ονομάσουμε γραφειοκράτες. Κλείνουν ο ένας το μάτι στον άλλο, θυμίζουν ότι η πρακτική εφαρμογή της πολιτικής είναι δική τους υπόθεση, ότι τα ολιγομελή «γραφεία υπουργού» έρχονται και παρέρχονται

Το ερώτημα είναι παλιό, ανθεκτικό και θα απασχολήσει άμεσα αρμόδιους και αναρμόδιους: με την εκλογή μιας νέας κυβέρνησης, θα αλλάξει και το κράτος;

Πολυσήμαντη φυσικά η λέξη κράτος, κατά καιρούς άλλωστε και κατά τις διαθέσεις εναλλάσσεται με άλλες (Δημόσιο, πολιτεία κ.λπ.). Παρ' όλα αυτά, στις περισσότερες εκλογές το κράτος εμφανίζεται σαν κάτι δοσμένο και αυτονόητο χωρίς να απασχολεί υπαρξιακά. Στη μεταπολεμική περίοδο ιστορικές στιγμές όπου η αλλαγή κυβέρνησης άγγιξε και τον ίδιο τον σκληρό πυρήνα του κράτους συνιστούν η Μεταπολίτευση και ίσως επίσης η άνοδος του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία το 1981, όταν κάποιοι περίεργοι τύποι με ζιβάγκο, φαβορίτες και -συνήθως- γενάκια, άγνωστοι προηγουμένως ώς και στον θυρωρό της πολυκατοικίας τους, βρέθηκαν στο προσκήνιο. Λίγο πριν κυριαρχούσε το «κράτος της Δεξιάς», ενώ το τότε ΠΑΣΟΚ εμφανίστηκε όχι ως Αριστερά, αλλά πάντως σαφώς διαφοροποιημένο από τους προκατόχους της εξουσίας.

Μοιάζει η σημερινή συγκυρία με εκείνη του 1981; Σε ό,τι αφορά τη σχέση κυβέρνησης – κράτους – κοινωνίας οπωσδήποτε όχι. Διαφορές: Το 1981, όταν η κυβέρνηση άλλαξε, είχε προηγηθεί στις αλλαγές η ίδια η οργανωμένη κοινωνία με τις δομές της: συνδικαλιστικές ενώσεις, επιστημονικοί σύλλογοι (Δικηγορικοί Σύλλογοι, Τεχνικά Επιμελητήρια, φοιτητικές παρατάξεις κ.λπ.) ήδη προωθούσαν πολιτικοκοινωνικές μεταβολές, με μορφή πολλών μικρών ανατροπών.

Σήμερα τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα και μάλλον πιο συντηρητικά. Η πολιτική αλλαγή προλαβαίνει τη μεταβολή των αρθρωμένων κοινωνικών δομών. Ναι, το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, χτυπημένο από την ανεργία και τη φτώχεια, επιθυμεί μεταβολές συστημικών διαστάσεων. Ισως όμως, λόγω του φόβου ή της ιστορικής αδράνειας, οι οργανωμένες δομές δεν έχουν αλλάξει φυσιογνωμία, ούτε έχουν την παλιά δυναμική. Στη σύγχρονη συγκυρία καθοριστική είναι επίσης η εξάρτηση από τον διεθνή χώρο και την παγκόσμια οικονομία. Εξωτερικές πιέσεις χειραγωγούν την εσωτερική πολιτική, όχι μόνο στην επικράτεια της οικονομίας, αλλά παντού: υπαγορεύουν κοινοβουλευτικές πρωτοβουλίες, προνοιακές πολιτικές και διαρθρωτικές αλλαγές, σε βαθμό ιστορικά πρωτοφανή.

Μπορούν οι εκλογές να οδηγήσουν στο τέλος της καταστροφής;

24.01.2015

Σύντομο URL: http://www.antipagkosmiopoihsh.gr/?p=4645

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ (23 ΓΕΝΑΡΗ 2015)

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Τη στιγμή που τα λαϊκά στρώματα (η μεγάλη πλειοψηφία του λαού) έχουν εξαντλήσει πια κάθε όριο υπομονής, έχοντας πια συνειδητοποιήσει ότι ήταν ψευδαίσθηση η βολική σκέψη ότι η οικονομική και κοινωνική καταστροφή που ξετυλίγεται τα τελευταία χρόνια είναι απλώς «μπόρα και θα περάσει», έρχονται οι αυριανές εκλογές, που κάποιοι έσπευσαν να χαρακτηρίσουν ιστορικές. Φυσικά, όλες αυτές οι ψευδαισθήσεις είχαν δημιουργηθεί από τους ίδιους τους βολεμένους στα κόμματα εξουσίας (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και τα παρακλάδια τους) καθώς και τους εξίσου βολεμένους στα ΜΜΕ (Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, που σωστότερα θα έπρεπε να βαφτιστούν ΜΜΑ, δηλαδή Μέσα Μαζικού Αποπροσανατολισμού,) που ακόμη και σήμερα συνειδητά εξαπατούν ότι δήθεν τώρα βγαίνουμε από την καταιγίδα, αρκεί να μην ακούσουμε κάποιες φωνές (προφανώς τον ΣΥΡΙΖΑ) που θέλουν να μας επαναφέρουν στο «μάτι του κυκλώνα».

Τόσο, βέβαια, οι ντόπιες ελίτ και τα πολιτικά και μιντιακά όργανά τους, όσο και το ευρωπαϊκό τμήμα της υπερεθνικής ελίτ στην Ε.Ε. που, μαζί με το αμερικάνικο τμήμα στο ΔΝΤ, κυβερνούν το σημερινό ελληνικό προτεκτοράτο τους, ξέρουν πολύ καλά ότι οι αυριανές εκλογές, με βάση τις υπάρχουσες πολιτικές και οικονομικές συνθήκες στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, δεν παρουσιάζουν κανένα απολύτως κίνδυνο για την επικυριαρχία τους, είτε επανεκλεγεί το σημερινό μπλοκ εξουσίας, είτε το εκκολαπτόμενο νέο μπλοκ εξουσίας γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ που, όπως προσδοκούν, θα αποτελέσει το νέο συμπλήρωμα του διπολικού συστήματος εξουσίας που είχαν εγκαταστήσει στη Μεταπολίτευση, στη θέση του εντελώς πια ξοφλημένου ΠΑΣΟΚ και στις δυο σημερινές παραλλαγές του («Γιωργάκης» και «Ευάγγελος»!)

Η Αριστερή μυθολογία και η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση: ΣΥΡΙΖΑ και Podemos

22.01.2015

Σύντομο URL: http://www.antipagkosmiopoihsh.gr/?p=4630

Pravda.ru & The International Journal of Inclusive Democracy ―ελληνική μετάφραση― (22 Ιανουαρίου 2015) *

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Περίληψη

Ο σκοπός αυτού του άρθρου είναι να δείξει γιατί οποιαδήποτε έξοδος από την παρούσα οικονομική και κοινωνική καταστροφή στην Ελλάδα (και από μια παρόμοια, αν και μικρότερης κλίμακας, οικονομική κρίση στην Ισπανία) είναι αδύνατη, παρά μόνο εάν οι δύο χώρες σπάσουν τα δεσμά τους με τη Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, όπως εκφράζεται στον ευρωπαϊκό χώρο από την ΕΕ και την Ευρωζώνη. Η Αριστερά, και στις δύο χώρες, όπως εκφράζεται από την πιθανή άνοδο στην εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα και του Podemos στην Ισπανία, είναι εντελώς ανεπαρκής για να οδηγήσει τα θύματα της παγκοσμιοποίησης των χωρών αυτών (δηλ. τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού) σε ένα δρόμο για την ανάκτηση της ελάχιστης οικονομικής και εθνικής κυριαρχίας, που απαιτείται, εφόσον ούτε καν αμφισβητούν την ΕΕ, αφήνοντας την εθνικιστική αντί-ΕΕ Δεξιά να προσελκύσει τους παραδοσιακούς υποστηρικτές τους στην εργατική τάξη, όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη Η ανάγκη, επομένως, για Λαϊκά Μέτωπα «από τα κάτω», με στόχο την κοινωνική και εθνική απελευθέρωση γίνεται επιτακτική.

Οι επερχόμενες ελληνικές εκλογές στις 25 Ιανουαρίου (τις οποίες θα ακολουθήσουν αργότερα μέσα στον χρόνο οι ισπανικές εκλογές) έχουν οδηγήσει σε μία νέα μυθολογία, ιδιαίτερα ανάμεσα στη ρεφορμιστική Αριστερά, που προωθείται, άμεσα ή έμμεσα, από τα μαζικά μέσα επικοινωνίας της Υπερεθνικής Ελίτ (δηλαδή κυρίως από τις ελίτ που εδράζονται στις χώρες της «ομάδας των 7», οι οποίες ελέγχουν τη Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης). Σύμφωνα με αυτή τη μυθολογία, βρισκόμαστε στα πρόθυρα μίας ιστορικής αλλαγής στην Ευρώπη και παραπέρα, ως επακόλουθο αυτών των εκλογών, οι οποίες αναμένονται να κερδηθούν από το ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα και το Podemos στην Ισπανία. Ο πρώτος είναι γόνος του Ευρωκομμουνισμού, ο οποίος είναι νεκρός εδώ και καιρό στην υπόλοιπη Ευρώπη, αλλά στην Ελλάδα ακόμη επιβιώνει, και το δεύτερο έχει αναδυθεί στον απόηχο του «κινήματος» των Αγανακτισμένων ενάντια στη διαφθορά κ.λπ., που επίσης έχει προ πολλού εξαφανισθεί παντού, χωρίς ίχνος πίσω του.

Στην Ελλάδα, πολλά ηγετικά μέλη του κινήματος των Αγανακτισμένων, που προσκαλούνταν επανειλημμένα στην πλατεία Συντάγματος για να προωθήσουν ουσιαστικά την φιλο-ΕΕ γραμμή, είναι σήμερα υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ, και μετά τις εκλογές πιθανά μέλη της κυβέρνησης! [1]

Όπως θα προσπαθήσω να δείξω, στην πραγματικότητα, και τα δύο αυτά κόμματα, δεδομένης της δέσμευσής τους στην ΕΕ και το Ευρώ, απλά εκμεταλλεύονται την απελπισία των θυμάτων της Νέας Διεθνούς Τάξης της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης σε αυτές τις δύο χώρες. Και αυτό, γιατί δεν υπάρχει η παραμικρή δυνατότητα να κάνουν κανένα ριζοσπαστικό βήμα από αυτά που απαιτούνται για να ανακουφίσουν πραγματικά και σε μόνιμη βάση την άθλια οικονομική κατάσταση της πλειοψηφίας του πληθυσμού και στις δύο χώρες, και ιδιαιτέρως στην Ελλάδα, μέσα στον «κορσέ» της ΕΕ και των καταστατικών συνθηκών της (Μάαστριχτ κλπ), που θεσμοποίησαν την νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση στο ευρωπαϊκό επίπεδο. 

Ανοικτή συζήτηση Αρκούν οι καλές προθέσεις; Μπορεί να εφαρμοσθεί αριστερή πολιτική μέσα στην ΕΕ;

Τάσος Σταυρόπουλος (Σχέδιο Β')

Δημήτρης Σαραφιανός (ΑΡιστερή Αντικαπιταλιστική Συσπείρωση)

Γιάννης Περακάκης (Κοινωνική & Οικονομική Αυτοδιάθεση)

Συντονίζει ο Γιώργος Ζαντιώτης

Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2014, 18.00

Στο Στέκι της Κ.Ο.Α. (Δαυλείας 18 και Δωρίδος – Αιγάλεω)