Επιλογή χορού - του Γιώργου Ζαντιώτη.

  Την Κυριακή μάς καλούν να επιλέξουμε μεταξύ των «πρωταγωνιστών» των κάθε μορφής κομματικών δρωμένων, τους αντιπροσώπους μας στην Ευρώπη.

   Τα καρναβάλια του παρελθόντος μέσα από τα τραγούδια και τους χορούς τους, ήταν χώρος ελεύθερης λαϊκής έκφρασης. Σε αυτά οι μάσκες δεν έλεγαν ψέματα. Μάταια ο αυτοκράτορας Κάρολος επέβαλλε ποινές τον 16^ο αιώνα στη Μαδρίτη. Το ζιζάνιο της παγανιστικής γιορτής ξαναφύτρωνε, έτσι που τέσσερις αιώνες αργότερα, ο στρατηγός Φρανθίσκο Φράνκο, με ένα από τα πρώτα διατάγματα της φασιστικής διακυβέρνησής του, απαγόρευσε το καρναβάλι.

  Στις μέρες μας, η «ελευθερία» της μεταμοντέρνας Ρεμπουμπλικανικής  «Δημοκρατίας» κατόρθωσε να μεταλλάξει και να τροποποιήσει γενετικά τη «φυσική γιορτή» σε «καρναβαλικό υβρίδιο» και να μεταρρυθμίσει το θεσμικό πλαίσιο. Δεκάδες κόμματα και εκατοντάδες υποψήφιοι ευρωβουλευτές είναι ελεύθεροι, πλέον, να συμμετέχουν στο καρναβάλι των Ευρωεκλογών. Τα πράγματα, όμως, διαφοροποιούνται σε σχέση με τους προηγούμενους αιώνες. Οι μάσκες  τώρα λένε σχεδόν μόνο  ψέματα. Το είμαστε σε θέση μάχης  (που φωνάζουν οι «μασκοφόροι» Ζορό  που θα μας σώσουν), μεταφράζεται σε είμαστε σε μάχη για τη θέση στις Βρυξέλλες. Κάποιος επίδοξος σωτήρας μάλιστα, έχει βάλει την 25^η Μαΐου ως το ιστορικό ορόσημο της ανατροπής. (βλ. αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης). Άλλος πάλι –«γενικός γραμματέας» κόμματος από αυτά  που θα καταγραφούν στα «λοιπά» - μας υπόσχεται ότι θα γυρίσει την κλεψύδρα ανάποδα, αντιστρέφοντας προφανώς, απλά, τη φορά στην αμμοθύελλα της ερήμου. Και μην πάει το μυαλό σας στον Σαντιάγο, το αγόρι που είναι ο ήρωας στον Αλχημιστή του Paulo Coelho. Εδώ δεν συνομωτεί το σύμπαν για να τα καταφέρει (αλλά ίσως κάποιες άλλες δυνάμεις πιο κοντά του). Όμως, το θέμα δεν είναι η γνωστή μικροαστική ανόητη ανυπομονησία αλλά η επαναστατική υπομονή.

   Είναι φανερό πως, όταν οι φωνές από τα προεκλογικά περίπτερα σωπάσουν, ο εφαρμοσμένος εμπειρισμός των «ειδικών» θα αφήσει τα νούμερα των δημοσκοπήσεων, για να επιστρέψει στις γνωστές γελοίες «οικονομικές αναλύσεις», που θα φέρουν «ανάπτυξη» και θέσεις εργασίας.

    Στα σύντομα σημειώματά μου «στα χρόνια της κρίσης» αποφεύγω να χρησιμοποιώ αριθμούς. Όχι γιατί είμαι οπαδός της υψηλής θεωρίας, ούτε γιατί δεν αναγνωρίζω ότι αρκετές μορφές πρακτικότητας έχουν την αξία τους. Απλά θεωρώ ότι κουράζουν, και πολλές φορές, μπερδεύουν τον αναγνώστη που δεν έχει (και ούτε οφείλει) εξοικείωση με «τεχνικές αναλύσεις». Θα κάνω μία μικρή παρέκκλιση σε αυτό, γυρίζοντας αρκετά χρόνια πίσω. Ήταν Μάης και τότε, αλλά του 1980, και ο διάλογος για την ένταξή μας στην ΕΟΚ στην κορύφωσή του. Όχι όμως και ο αριθμός των ανέργων.

            ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΝΕΡΓΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (Μάϊος 1980)

ΑΝΔΡΕΣ               13.055

ΓΥΝΑΙΚΕΣ            9.266

ΣΥΝΟΛΟ             22.321

ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ

α) Προσωπικό επιστημονικών, τεχνικών,

     ελεύθερων και συναφών επαγγελμάτων                          1.349

β) Διευθύνοντες  και ανώτερα  διοικητικά

    στελέχη                                                                          58

γ) Διοικητικό προσωπικό και συναφώς

   απασχολούμενοι.                                     2.962                           2.962                                                                                                         

δ) Απασχολούμενοι στο εμπόριο και στις

    πωλήσεις.                                                                   1.320

ε) Απασχολούμενοι στην παροχή υπηρεσιών                           1.575             

στ) Γεωργοί, κτηνοτρόφοι, δασικοί, αλιείς

     και κυνηγοί.                                                                  126

 ζ)Τεχνίτες και εργάτες (εκτός αγροτικών)και

    χειριστές μηχανοκίνητων μεταφορικών μέσων.                 14.867

η) Πρόσωπα που δεν είναι δυνατόν να

   καταταχθούν κατά επάγγελμα.                                             64

    Για τα στοιχεία Μαΐου του 2014 κοιτάξτε γύρω σας. Φαντάζομαι ότι ελάχιστοι από τις στρατιές των ανέργων πιστεύουν ότι η αντιστροφή θα γίνει με σχήματα όπως οι 180 μοίρες  του κ. Κουμουτσάκου ή  με υποσχέσεις για 550.000 θέσεις εργασίας μέχρι το 2018 από τον κ. Σαμαρά. Κατά την αρχαιότητα, αντιστροφή λεγόταν η στροφή του χορού προς την αντίθετη κατεύθυνση (από δεξιά προς αριστερά).

    Στη σύγχρονη εποχή το θέμα τίθεται διαφορετικά και μετατοπίζεται από τη φορά  στο είδος του χορού που πρέπει να επιλέξουμε ως Έλληνες. Το ερώτημα είναι: Ζεϊμπέκικος ή Συρτός; Ο δεύτερος είναι απαγορευμένος από τις ελεύθερες αγορές και δεν μπορείτε να τον χορέψετε στα σαλόνια του Λουξεμβούργου ή στα καρναβάλια των Βρυξελλών. Ο μόνος που μπορεί να τον επιτρέψει είναι μια εθνικά και κοινωνικά απελευθερωμένη Ελλάδα. Το πρώτο βήμα του είναι η έξοδος από την Ε.Ε. και την Ο.Ν.Ε. Όσο για τα υπόλοιπα, σας διαβεβαιώ ότι μεγάλοι χορογράφοι αλλά και απλοί λαϊκοί χορευτές, μας τα έχουν αφήσει παρακαταθήκη. Και κάτι ακόμα. Το 1980 ο ζεϊμπέκικος ήταν μόδα στα καρναβάλια και μπορεί να έπειθε 22.321 ανέργους ότι θα ερχόταν η σειρά τους να τον χορέψουν. Σήμερα όμως, η «παραγγελιά» του οδηγεί μόνο σε δολοφονίες (κάποιοι εξακολουθούν να τις λένε αυτοκτονίες).

   Ας επιλέξουμε, λοιπόν, έναν ελληνικό χορό και όχι τα ευρωπαϊκά βαλς. Να έχουμε όμως  στο μυαλό μας ότι αυτό δεν αρκεί. Στην κοινωνική και οικονομική αυτοδιάθεση οδηγεί μόνο ο συρτός, που να μην ξεχνάμε ότι είναι και καθαρά ελληνικός χορός σε σχέση με τον Ζεϊμπέκικο. Tέλος, για όποιον δεν του αρέσουν οι αριθμοί αλλά οι σουρεαλιστικές προσεγγίσεις, παραπέμπω στα ακόλουθα:

 α)  Ζεϊμπέκικος:   http://www.youtube.com/watch?v=328Dx2m75TE 

 β)  Συρτός:        http://www.youtube.com/watch?v=lcOPdcQPbRQ

     Γιώργος  Ζαντιώτης                                                                   19-5-2014