ΕΚΔΗΛΩΣΗ 24 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΟΚΤΑΝΑ

Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ: Η ταξική ισορροπία δεν θα διαρκέσει για πολύ…

Ρεσάλτο Πέμπτη, 12 Φεβρουαρίου 2015

Από την πρώτη στιγμή είχαμε διατυπώσει το ερώτημα:
«Αλήθεια από ποια αγωνιστικά, αριστερά μετερίζια, ήρθε ο Βαρουφάκης για να καπαρώσει προκαταβολικά και θορυβωδώς το υπουργείο Οικονομικών, διαλαλώντας από την πρώτη μέρα την προπαγάνδα του 4ου Ράιχ;».

Και την επισήμανση:

«Εδώ (στο ΣΥΡΙΖΑ) ισορροπούν ταξικά αντίθετες δυνάμεις. Εδώ υπάρχει μια «συναίνεση» ανάμεσα στις δυνάμεις του 4ου Ράιχ (σαν τον Βαρουφάκη και άλλους), με τις δυνάμεις εκείνες που εκφράζουν, έστω στρεβλά, τις εκρηκτικές ζυμώσεις και κινήσεις της ελληνικής κοινωνίας: Αριστερές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ…».

Αναλυτικά εδώ:

http://resaltomag.blogspot.gr/2015/01/blog-post_28.html

Η εικόνα σήμερα έχει γίνει πολύ καθαρή και ευδιάκριτη.

Το υπουργείο Οικονομικών και ιδιαίτερα ο Βαρουφάκης αποτελούν το Δούρειο Ίππο των μαφιόζων του χρήματος και της νεοταξικής πανουργίας και κακουργίας: Το Δούρειο Ίππο της συνέχισης των Μνημονίων με αναπαλαιωμένες μορφές…

Τα τελετουργικά σόου και οι θεατρικές παραστάσεις του Βαρουφάκη, όλη αυτή η αγοραία υστερία του επικοινωνιακού (εμπορικού) θεάματος δεν μπορεί να επικαλύψει και να αποκρύψει τα γεγονότα: Αυτά που θωρακίζουν και εξοπλίζουν τη μακάβρια αυτή νεοταξική εστία του υπουργείου Οικονομικών, την εστία του ακραίου νεοφιλελευθερισμού και των «αγορών»…

Να θυμίσουμε:

α). Επέλεξαν την ιδιωτική εταιρεία Lazard σε ρόλο συμβούλου του Υπουργείου Οικονομικών σε θέματα δημοσίου χρέους και δημοσιονομικής διαχείρισης.

Η ίδια εταιρεία είχε επιλεγεί, με αστρονομική αμοιβή και από την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ υπό τον ΓΑΠ το 2010!!!

β). Άλλο «σοκ»: Η συνεργάτης του ΓΑΠ, μανιακή νεοφιλελεύθερη, η Έλενα Παναρίτη (πρώην βουλευτής Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ) μετακόμισε κι αυτή στους ειδικούς συνεργάτες του Βαρουφάκη!!! 

Το παιχνίδι των εκβιασμών και η λαϊκή παρέμβαση

aristerovima

Με τις αλλεπάλληλες επισκέψεις Ευρωπαίων αξιωματούχων, τις περιοδείες των Ελλήνων κυβερνητικών παραγόντων στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες αμέσως μετά τις εκλογές και με το παιχνίδι εκβιασμού και πιέσεων που έχει στηθεί από πλευράς Ευρωζώνης, είναι απόλυτα φυσικό να επισκιάζονται πλευρές του εκλογικού αποτελέσματος και της συγκρότησης της κυβέρνησης που έχουν όμως σημασία τόσο για να κρίνει κανείς την τακτική της όσο και για το τι μέλλει γενέσθαι.

Το πρώτο που έχει σημασία είναι πως η επιθυμία του απλού κόσμου να τιμωρήσει αυτούς που σε πρώτο επίπεδο βλέπει ως υπεύθυνους για τα βάσανά του τα τελευταία 5 χρόνια, ΠΑΣΟΚ κυρίως, ΝΔ και τους συνεργάτες τους νίκησε την κινδυνολογία, σάρωσε την εκστρατεία φόβου, αντικομμουνισμού, τη δυσώδη ατμόσφαιρα των Βορίδηδων. Αυτή είναι η θετική παρακαταθήκη του εκλογικού αποτελέσματος. Είναι ένα βήμα που χρειάζεται να παγιωθεί και διευρυνθεί τούτη τη στιγμή που ασκούνται τεράστιοι εκβιασμοί στο λαό μας από τους ιθύνοντες της Ευρωζώνης. Να μην επιτραπεί ένας μνημονιακός συμβιβασμός. Να δημιουργηθεί η λαϊκή βάση της ρήξης με όσα μας οδήγησαν στην εξαθλίωση.

Το δεύτερο είναι πως ο Σύριζα κέρδισε τις εκλογές λόγω της αγωνίας του λαϊκού κόσμου να πάρει μια ανάσα, να ανασυντάξει κάπως τη ζωή του που έχει διαλυθεί. Με το μόνο μέσο που του είχε απομείνει, την ψήφο, αφού τα κορυφαία συνδικάτα υποτάχθηκαν σε μεγάλο βαθμό στις επιταγές κυβερνήσεων και τρόικας, αποστράφηκαν τον εργαζόμενο κόσμο και τα πάθη του και στρογγυλοκάθισαν ήσυχα στις καρέκλες που τους είχαν χαρίσει τα προηγούμενα κόμματα εξουσίας. Και αφού ο Σύριζα συντέλεσε στην άμβλυνση της λαϊκής ριζοσπαστικοποίησης που είχε εκφραστεί στα 2010-1012, μεταθέτοντας τη δημόσια ατζέντα σε μια ρηχή αντιμνημονιακή διαπάλη περί καλύτερου διαπραγματευτή με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ή με τον “μερκελισμό”.

Γ. Βαρουφάκης: μνημονιακότερος των μνημονιακών;

Μερικές Παρατηρήσεις

Όταν η διαχειρίστρια του ΑΒ πρότεινε να αναρτηθεί ξανά ένα άρθρο του 2012 που εξετάζει τις θέσεις του Γ. Βαρουφάκη σχετικά με τον τρόπο ξεπεράσματος της κρίσης («Γ. Βαρουφάκης: Μνημονιακότερος των Μνημονιακών;») η πρώτη μου σκέψη ήταν να αρνηθώ, κυρίως επειδή οι καιροί απαιτούν να προχωρήσουμε παραπέρα τις αρχικές επεξεργασίες. Δεδομένης όμως της έλλειψης χρόνου αφενός και της (κατά τη γνώμη μου) ορθής βασικής θέσης του άρθρου αφετέρου, συμφώνησα στην αναδημοσίευσή του.

Η βασική θέση του άρθρου είναι ότι τις κυρίαρχες οικονομικές και πολιτικές ελίτ της Ευρώπης απασχολεί το πώς θα βαθύνουν οι διαδικασίες της ευρωπαϊκής οικονομικής και πολιτικής ολοκλήρωσης και ότι η κριτική που ασκεί ο Γ. Βαρουφάκης στα μνημονιακά μέτρα γίνονται από αυτή ακριβώς τη σκοπιά. [1] Πρέπει όμως να επισημανθεί ότι από την υπάρχουσα ερμαφρόδιτη κατάσταση κερδίζει σημαντικά η Γερμανία, η οποία με μοχλό το ευρώ, όπως είναι αυτή τη στιγμή, γίνεται συν τω χρόνω η κυρίαρχη οικονομική και πολιτική δύναμη της Ευρώπης, πετυχαίνοντας όσα δεν κατάφερε με δύο παγκοσμίους πολέμους. Το ενδιαφέρον εδώ είναι ότι οι άρχουσες τάξεις των υπόλοιπων ευρωπαϊκών κρατών έχουν αποδεχτεί αυτή την «ανορθόδοξη» λειτουργία του ευρώ υπέρ της Γερμανίας, προκειμένου να αποκομίσουν τα οφέλη από τη βίαιη αναπροσαρμογή προς τα κάτω του κόστους της εργατικής δύναμης που είναι η πάγια θέση αντιμετώπισης των κρίσεων που μοιραία γεννά ο «παραλογισμός» του μηχανισμού ευρώ.

Επομένως, διαμορφώνονται δύο, όχι κατανάγκην συγκρουόμενες, γραμμές στα πλαίσια της άρχουσας ευρωπαϊκής ελίτ του μονοπωλιακού καπιταλισμού. (σχετικά βλ. και το άρθρο μου με τίτλο «Το Ευρώ ως μοχλός προώθησης της δημοσιονομικής, φορολογικής και πολιτικής ενοποίησης της Ευρώπης μέσω της εισαγωγής κρίσεων στις επί μέρους οικονομίες της Ευρωζώνης»-- http://www.aristerovima.com/details.php?id=3545).

Είναι σαφές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ με την τρέχουσα πολιτική του ποντάρει στη μία από τις δύο αυτές γραμμές και συγκεκριμένα στη γραμμή της «εκλογίκευσης» του ευρώ μέσω της παραπέρα εμβάθυνσης των διαδικασιών ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Στους κύκλους που διακινούν τέτοιες απόψεις αναζητεί τους συμμάχους του και το κύριο επιχείρημά του είναι να υπογραμμίζει τον «παραλογισμό» της ακολουθούμενης πολιτικής από την άποψη του πραγματικού συμφέροντος της ενωμένης Ευρώπης.

Η Παναρίτη του Βαρουφάκη

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛΑΚΑΣ Ημεροδρόμος 11 Φεβρουαριου 2015

Δεν γνωρίζουμε ακριβώς τις υπηρεσίες που μπορεί να χρειάζεται ο υπουργός οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης  από την Έλενα Παναρίτη. Μπορούμε να φανταστούμε ότι είναι οι ίδιες οι υπηρεσίες που πρόσφερε και στην κυβέρνηση - Παπανδρέου… Αξίζει λοιπόν τον κόπο να ανατρέξουμε στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν για να τη (ξανα)θυμηθούμε. 

Το κείμενο που ακολουθεί είναι δημοσίευμα από την εφημερίδα Ποντίκι (14/4/2011). Χωρίς άλλα σχόλια…

Η γυναίκα - αλεξίπτωτο

Η προσγείωση της Έλενας Πανα­ρίτη με… αλεξίπτωτο (του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας και των… αγορών) στο ελληνικό πολιτι­κό σκηνικό αντιμετωπίστηκε σαν μια ακόμη «καινοτόμος ιδιορρυθμία» του Γ. Παπανδρέου, ο οποίος αναζητά «μοντέρνες λύσεις» από τους… ειδικούς.

Όμως, οι ζυμώσεις που γίνονται (με διαρροές) το τελευταίο διάστημα για την ανάθεση του τομέα των αποκρα­τικοποιήσεων στην εν λόγω πολύπει­ρη κυρία οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ίσως έφτασε η ώρα που το «κομάντο» (του ΔΝΤ) θα αναλάβει δράση. Γι” αυτό άλλωστε… προσγειώθηκε.

Βίος και… πολιτεία

Μια και θα (μας) κάνει τη δουλειά, ας τη γνωρίσουμε καλύτερα μέσα από το βιογραφικό της, όπως αυτό είναι διατυ­πωμένο στην ιστοσελίδα του ΠΑΣΟΚ:

«Το συνολικό έργο της Έλενας Πανα­ρίτη αναγνωρίζεται διεθνώς σαν καλή πρακτική εφαρμογή «θεσμικών οικο­νομικών». Είναι ειδική στα ιδιοκτησια­κά δικαιώματα και στην αντίστοιχη δια­χείριση του δημόσιου τομέα. Τώρα είναι κοινωνικός επιχειρηματίας και επικεφα­λής του Panel Group, ένας ειδικός συμ­βουλευτικός όμιλος που επενδύει σε υποβαθμισμένες περιοχές και παρέχει συμβουλές για τη δημόσια στρατηγική πολιτική και τη μετατροπή και αξιοποί­ηση, της μη ρευστοποιήσιμης ακίνητης περιουσίας.

Στη σχολή Wharton του Πανεπιστημί­ου της Πενσυλβάνια και στο πλαίσιο της διερεύνησης της αγοράς της ακίνητης περιουσίας ασχολείται ιδιαιτέρως και διδάσκει χρηματοδότηση του οικιστι­κού τομέα. Επίσης έχει διδάξει και στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins στο τμήμα Ανωτέρων Διεθνών Σπουδών (SAIS) και Insead.

Κατά την διάρκεια της εργασίας της στην Διεθνή Τράπεζα ως οικονομολό­γος, πρωτοστάτησε σε σειρά θεσμικών μεταρρυθμίσεων, όπως τη μεταρρύθμι­ση Δημόσιου Τομέα και των ιδιοκτησια­κών δικαιωμάτων στο Περού, εργασία για την οποία της απενεμήθη η διάκριση της καλύτερης πρακτικής πρότασης και καινοτομίας.

Πετάει ο γάιδαρος;

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Ημεροδρόμος 11 Φεβρουαρίου 2015

Πετάει ο γάιδαρος; Ούτως ειπείν:

Τώρα που ο κύριος Τόμσεν δεν συναντιέται με τον Παπαδήμο και τον Βενιζέλο, αλλά συναντιέται με τον κ.Βαρουφάκη, έγινε «άλλος» Τόμσεν; Τώρα που ο Τόμσεν, αφού έκανε με τόση επιτυχία το «αγροτικό» του στην Ελλάδα, κατέλαβε αναβαθμισμένη θέση στα όργανα του ΔΝΤ, το ΔΝΤ έγινε «καλύτερο»;

Τώρα που το ΔΝΤ δεν συνεργάζεται με τον κ. Σαμαρά ή με τον κ. Παπανδρέου, αλλά λογίζεται ως θεσμικός εταίρος της κυβέρνησης Τσίπρα (ο οποίος στις προγραμματικές του δηλώσεις δεν ανέφερε ούτε μια φορά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο), έγινε «άλλο» ΔΝΤ; Έπαψε να είναι αυτός ο μισητός οργανισμός που έχει κατασπαράξει όσους λαούς έπεσαν στα νύχια του;

***

Τώρα που ο κ. Γκουρία δεν κάνει παρέα με τον κ.Στουρνάρα, αλλά θα κάνει παρέα με τον κ. Βαρουφάκη και τον κ. Δραγασάκη, είναι «άλλος» Γκουρία; Αυτός ο ΟΟΣΑ, για τον οποίο ο κ. Βαρουφάκης στην ομιλία του στη Βουλή δήλωσε ότι «θα βάλουμε μπροστά βαθιές μεταρρυθμίσεις σε συνεργασία με τον ΟΟΣΑ, ο Γενικός Γραμματέας του οποίου, ο κ. Άνχελ Γκουρία, έρχεται στην Αθήνα αύριο με στόχο να μας βοηθήσει – αυτός και ο Οργανισμός του – στον άρτιο σχεδιασμό των μεταρρυθμίσεων και τη διάφανη και αποτελεσματική παρακολούθηση της εφαρμογής τους», είναι «άλλος» ΟΟΣΑ από αυτόν που σχεδίασε το κανιβαλικό «Μεσοπρόθεσμο»;

Αυτός ο ΟΟΣΑ που σχεδίασε και πρότεινε επί Χατζιδάκη και Άδωνη Γεωργιάδη την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, την επιβολή διδάκτρων σε προπτυχιακούς φοιτητές, την κατάργηση της μονιμότητας των νεοπροσλαμβανόμενων στο στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα, την επιτάχυνση του προγράμματος των ιδιωτικοποιήσεων (ειδικά στους τομείς ενέργειας, σιδηροδρόμων, περιφερειακών αεροδρομίων, λιμανιών και ακινήτων), τηνκατάργηση της κυριακάτικης αργίας, την πώληση φαρμάκων εκτός φαρμακείων κι άλλες 320 (!) παρεμβάσεις ξεθεμελίωσης των πάντων, τώρα που θα σχεδιάζει τις μεταρρυθμίσεις επί ΣΥΡΙΖΑ είναι «άλλος» ΟΟΣΑ;

Αυτός ο ΟΟΣΑ που επί 65 χρόνια από την ίδρυση του αποτελεί ιμπεριαλιστικό οργανισμό στην υπηρεσία του κεφαλαίου, και που από το 1996 (!) ζητάει τηνμείωση των κατωτάτων αμοιβών και την κατάργηση των περιορισμών στις απολύσεις, μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές έγινε βραχίονας του προλεταριάτου και των εργαζομένων;

Γέφυρα σημαίνει 70% μνημόνιο;

Του Νίκου Μπογιόπουλου Ημεροδρόμος Τρίτη 10/02/2015 - aragmagr

Καλή η προγραμματική εξαγγελία του πρωθυπουργού ότι «Μνημόνιο τέλος». Μόνο που «Μνημόνιο τέλος» σημαίνει πλήρης αποκατάσταση των καταστροφών που προκάλεσε το Μνημόνιο.  Μέχρι τότε το «Μνημόνιο τέλος» θα είναι μια απλή – ελπιδοφόρα μεν, αλλά απλή – διακήρυξη.

Καλή η εξαγγελία του πρωθυπουργού για την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ. Αλλά του επόμενου ΕΝΦΙΑ. Γιατί τον παρόντα ΕΝΦΙΑ μας κάλεσε να τον πληρώσουμε. Μόνο που υπάρχουν κάποιες πολλές χιλιάδες νοικοκυριά που δεν έχουν να τον πληρώσουν. Με αυτά τί θα γίνει;

Καλή η αναφορά του πρωθυπουργού ότι δεν ξεπουλάμε τον δημόσιο πλούτο παραδίδοντάς τον στα ιδιωτικά συμφέροντα για να πληρώνουμε το μη βιώσιμο δημόσιο χρέος. Αλλά όταν το «δεν ξεπουλάμε» συνοδεύεται από το «αξιοποιούμε», τι σημαίνει; Μήπως το κάλεσμα σε ιδιώτες για την «αξιοποίηση» του δημόσιου πλούτου σημαίνει ότι τα συμφέροντα που θα «αξιοποιήσουν» τον δημόσιο πλούτο θα είναι λιγότερο ιδιωτικά και καπιταλιστ(ρ)ικά; Και ποια αριστερή λογική λέει ότι η αξιοποίηση του δημόσιου φυσικού και ορυκτού πλούτου, προς όφελος των κοινωνικών και Ασφαλιστικών Ταμείων, δεν μπορεί να γίνει με δημόσια μέσα και για το δημόσιο συμφέρον; 

Εύγε για την επαναπρόσληψη των καθαριστριών, των σχολικών φυλάκων, των απολυμένων στα ΑΕΙ, εύγε για την αναφορά του πρωθυπουργού για τήρηση της δέσμευσης επαναφοράς του βασικού μισθού στα 751 ευρώ. Αλλά πότε; Σταδιακά;! Μέχρι το… 2016;! Γιατί; Αυτή δεν ήταν μια προεκλογική δέσμευση άμεσης – υποτίθεται – εφαρμογής; Και με μηδενικό μάλιστα  δημοσιονομικό κόστος! Προς τι η υπαναχώρηση; Και προς όφελος ποιών; Μήπως των ίδιων των εργαζομένων, για να μην αρχίσουν τις σπατάλες και παρεκτραπούν από τον… «λιτό βίο»;