Για το Ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση

Το παρακάτω κείμενο αποτελεί δική μου προσπάθεια για να ξεκινήσει ο διάλογος όσον αφορά τα θέματα του Ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέσα στην δημοτική παράταξη "Ριζοσπαστική Κίνηση Πολιτών" του Δήμου Βάρης - Βούλας - Βουλιαγμένης. Η συγκεκριμένη παράταξη αποτελείται στην συντριπτική της πλειοψηφία από μέλη και φίλους του ΣΥΡΙΖΑ και στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές απέσπασε ένα ποσοστό γύρω στο 8%. 

Γιάννης Περακάκης

Αγαπητοί σύντροφοι,

είναι γεγονός ότι η έξοδος από την ευρωζώνη αντιμετωπίζεται από τα καθεστωτικά ΜΜΕ αλλά και από το σύνολο σχεδόν του πολιτικού συστήματος με ένα λυσσαλέο τρόπο​, χωρίς κανένα επιχείρημα παρά μόνο αυτό της απόλυτης και ολοκληρωτικής δήθεν καταστροφής που θα  συνέβαινε εάν η χώρα ακολουθούσε αυτή την οικονομική επιλογή.

Δεν έχω δει ποτέ όλα αυτά τα χρόνια ​ούτε ένα τεκμηριωμένο κείμενο ή άποψη που να αναφέρεται πειστικά στις υποτιθέμενες καταστροφικές συνέπειες της εξόδου από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Είναι προφανές ότι η είσοδος της Ελλάδας στην ευρωζώνη ήταν καθαρά μια επιλογή της ελληνικής αστικής τάξης, η οποία μεταξύ άλλων θεώρησε ότι με όχημα ένα σκληρό νόμισμα όπως το ευρώ θα μπορούσε να επεκταθεί οικονομικά και να κυριαρχήσει στη βαλκανική χερσόνησο. Η επιλογή αυτή  υποστηρίχθηκε και από τον σκληρό πυρήνα της ΕΕ, με πρωτεργάτη την Γερμανία, για λόγους που τώρα πλέον γίνονται προφανείς αν αναλογισθεί κανείς τα τεράστια κέρδη που έχει αποκομίσει το γερμανικό κεφάλαιο και την δεινή θέση στην οποία έχει περιέλθει ο ευρωπαϊκός νότος. Άσχετα αν τώρα μας επιτιμούν υποκριτικά ότι δήθεν τους ...ξεγελάσαμε και μπήκαμε στην ευρωζώνη χωρίς να το αξίζουμε ! (αστεία επιχειρήματα για μικρά παιδιά).​ ​

Προφανώς για τους δικούς της λόγους η ολιγαρχία επιμένει ακόμα σε αυτή την πορεία ως δήθεν αδιαμφισβήτητη επιλογή με ένα τρόπο που θυμίζει θρησκευτικό δόγμα ενώ σχεδόν κάθε αντίθετη άποψη αντιμετωπίζεται περίπου ως εσχάτη προδοσία.

Πρέπει όμως κάποια στιγμή να γίνει μια σοβαρή συζήτηση πάνω σε αυτό το θέμα από ανθρώπους οι οποίοι είναι διατεθειμένοι να συζητήσουν και όχι να εξυπηρετήσουν  τα συμφέροντα των ολιγαρχών​, αλαλάζοντας και με άναρθρες κραυγές. Και να μην ξεχνάμε ότι κάθε πολιτική επιλογή έχει απαραίτητα την ταξική της διάσταση αφού είναι προφανές ότι τα συμφέροντα του εργαζόμενου, του μικρομεσαίου και του εργάτη δεν συμπίπτουν σε καμία περίπτωση με αυτά των εκπροσώπων της ολιγαρχίας.

Μελέτες και σχέδια τεχνικής φύσης για το πώς ακριβώς θα γίνει η έξοδος από την ευρωζώνη και η επαναφορά του εθνικού νομίσματος υπάρχουν αρκετές και είναι στη διάθεση όποιου θέλει πραγματικά και σοβαρά να μελετήσει μια τέτοια λύση.

Καλό θα ήταν όμως τεχνικής φύσεως θέματα (μεταβατικό στάδιο,  εισαγωγές πρώτων υλών, απόθεμα σε ευρώ, επάρκεια σε αγαθά πρώτης ανάγκης, έλεγχος κεφαλαίων κλπ)  να τα αφήσουμε στην αρμοδιότητα ειδικών και όχι βέβαια στις άναρθρες κραυγές των εκπροσώπων της ολιγαρχίας που απλώς θέλουν να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη ή τις ανοησίες που ακούγονται (και μάλιστα από υπουργικά χείλη πρώην στυλοβατών του συστήματος Σημίτη) ότι αν χρησιμοποιήσουμε τα υπάρχοντα συναλλαγματικά αποθέματα οι ξένοι θα τυπώσουν εντελώς νέα νομίσματα (σε 18 ολόκληρες χώρες!!!) ώστε να ακυρώσουν αυτά που κυκλοφορούν στην Ελλάδα !!! Τέτοιες χαζομάρες φανερώνουν ακριβώς την έλλειψη επιχειρημάτων.

Προφανώς η αλλαγή του νομίσματος δεν είναι μια απλή διαδικασία και σίγουρα κρύβει δυσκολίες και παγίδες. Δίνει όμως μια προοπτική σε αντίθεση με τα  μνημόνια, οι προοπτικές των οποίων είναι ουσιαστικά άγνωστες, αφού οδηγούν σε αχαρτογράφητα νερά και υποθηκεύουν το μέλλον των εργαζομένων για τις επόμενες δεκαετίες. Κανείς δεν ξέρει αυτή τη στιγμή που θα οδηγήσουν τα μνημόνια, που θα σταματήσουν οι απαιτήσεις των δανειστών, τι θα γίνει με το χρέος που τόσο το ΔΝΤ όσο και το γερμανικό υπουργείο οικονομικών παραδέχονται πλέον ότι είναι μη βιώσιμο και για πόσες δεκαετίες θα παραμείνουμε ακόμη σε καθεστώς αποικίας, αφού έχουν περάσει ήδη πέντε χρόνια και η κατάσταση συνεχώς χειροτερεύει.

Αντίθετα η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα χαράσσει μια πορεία η οποία μπορεί μεν να είναι δύσκολη, όμως μαζί με τις απαραίτητες ενέργειες που πρέπει να γίνουν όπως είναι η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους,  η εθνικοποίηση των τραπεζών, ο έλεγχος της εισαγωγής και εξαγωγής κεφαλαίων χαράσσουν σίγουρα μια προοπτική και αναπτερώνουν προφανώς και το ηθικό του λαϊκού κινήματος και των εργαζομένων.

8 -2 – 7 … το μόνο που θυμάμαι !

του Μιχάλη Ανδρεάκου

Πρώτες πρωινές ώρες της 11^ης του Ιούλη και στη Βουλή των Ελλήνων, παίζεται μια τραγωδία. Ο πρωθυπουργός με λυπημένο ύφος, δηλώνει ενώπιον της Βουλής και όλου του Ελληνικού λαού ότι αισθάνεται εξαπατημένος και ηττημένος. Δεν το περίμενε αυτό που έγινε, από τους εταίρους μας. Δεν μπορούσε να το φανταστεί αυτός ένας Ευρωπαίος πολίτης, ένας κοσμοπολίτης, ότι θα συναντούσε τόσο μένος, τόση κακία , από τους απάνθρωπους Ευρωπαίους. Θεωρούσε προφανώς, ότι είχε να κάνει με καλούς ανθρώπους, με ανθρώπους της Εκκλησίας, όπως π.χ ο Άνθιμος και ο Ιερώνυμος, που με βαριά καρδιά ψήφισαν το ΝΑΙ.

 Προφανώς και δεν είχε κατανοήσει τι σημαίνουν οι λέξεις, οικονομικά συμφέροντα, καπιταλισμός, νεοφιλελευθερισμός, χρήμα, οικονομικοί δολοφόνοι, ταξική πάλη και άλλες παρόμοιες λέξεις, που κάπου, κάποτε τις είχε ακούσει, αλλά δεν θυμόταν που. Χρειάστηκε να γίνει Πρωθυπουργός, για να βιώσει και να κατανοήσει, ότι όλες αυτές οι λέξεις έχουν συγκεκριμένο νόημα και περιεχόμενο. Τόση πολύ ήταν η στεναχώρια του , που ανάγκασε τον Μειμαράκη στον λόγο του να προσπαθεί να βρει παρηγορητικά λόγια αγάπης και συμπόνιας, να του προφέρει, μη τυχόν του απαλύνει τον πόνο. Μόνο πρόταση ευθέως να τον γράψει στην ΟΝΝΕΔ , δεν του έκανε, για να μάθει επιτέλους ο Αλέξης, τι σημαίνουν αγορές και συμφέροντα.

         

Αν ψάχνετε λοιπόν, καλοί μου συνάνθρωποι, την χαμένη τιμή της Αριστεράς, τηλεφωνήστε τώρα αμέσως στο 8 – 2 -7 και θα ρωτήσετε: Αριστερά εκεί; Και θα σας απαντήσουν 8 παρών, 2 ΟΧΙ, ενώ 7 θα απουσιάζουν.

Από σήμερα ξέρετε : 8 – 2 -7 ……. Το μόνο που θυμάμαι.

Τα υπόλοιπα προσπαθώ να τα σβήσω από την μνήμη μου. 

ΤΟ ΕΥΡΩ ΩΣ ΣΚΟΠΟΣ, ΤΟ ΕΥΡΩ ΩΣ ΜΕΣΟ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ

Με αφορμή την πριν λίγη ώρα ανακοίνωση της κατάθεσης από βουλευτές και μέλη της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ, πρότασης, η οποία θεωρεί την πορεία εξόδου από το ευρώ ως την μόνη λύση για την χώρα, παραπέμπουμε στο ακόλουθο άρθρο του Θ. Μαργιόλη ,κάθε νεοφιλελεύθερο οπαδό του «ΝΑΙ σε όλα», συριζαίο κρατικοδίαιτο ή διαβρωμένο από αστικά ιδεολογήματα «αριστερό επαναστάτη».

Με το γνωστό του τεκμηριωμένο λόγο, πέρα από πολιτικές μαυρογιαλούρου και επιστημονικές» αναλύσεις καφενείου, ο συντάκτης, βάζει το πλαίσιο που επιτάσσουν βασικές αρχές της οικονομικής επιστήμης, με την ελπίδα να αποτελέσουν οδηγό για πολιτικές ηγεσίες και κομματικά ακροατήρια, αλλά κυρίως για κάθε αγωνιζόμενο και χωρίς παρωπίδες συμπολίτη μας.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΝΤΙΩΤΗΣ

Του Θ. ΜΑΡΙΟΛΗ*
Όταν άρχισε να σχηματίζεται η Ευρωζώνη, αλλά και τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας της, γράφτηκε συστηματικά ότι η δημιουργία της δεν ήταν Σκοπός. Η ζώνη του κοινού νομίσματος θα ήταν, υποτίθεται, ένα Μέσο συμβολής στην επίτευξη κομβικών στόχων της οικονομικής πολιτικής, δηλαδή:
(α) της μικροοικονομικής αποτελεσματικότητας,
(β) της μακροοικονομικής σταθερότητας, και
(γ) της ισόρροπης ανάπτυξης μεταξύ χωρών και περιφερειών.
Κανείς, ανάμεσα στους πλέον θερμούς υποστηρικτές της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, δεν διατύπωσε αντίθετη θέση.

Δεκαπέντε χρόνια μετά, τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Όχι μόνον λόγω των ισχνών μέσων ρυθμών ανάπτυξης που έχουν σημειωθεί στην Ευρωζώνη συνολικά, ή και των μεγάλων αποκλίσεών τους από χώρα σε χώρα (ιδίως, μεταξύ «Βορρά-Νότου»). Η πιο θεαματική μεταβολή συντελέστηκε με τη μετατροπή του Ευρώ από Μέσο σε Σκοπό.
Οι τελευταίες εξελίξεις, οι οποίες πυροδοτήθηκαν με αφορμή την απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης για τη διενέργεια δημοψηφίσματος, υπογραμμίζουν αυτήν τη μετατροπή. Οι επικεφαλής των «δανειστών» διαμηνύουν, σε όλους τους τόνους, ότι το δημοψήφισμα αφορά στην παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη, την οποία ονόμασαν, εν συνεχεία, Ευρωπαϊκή Ένωση, και, τελικά, Ευρώπη (!). Ακολουθεί, στο ίδιο μήκος κύματος, η πλειοψηφία της ελληνικής αντιπολίτευσης. Από την άλλη πλευρά, η ελληνική κυβέρνηση έχει εξαρχής δηλώσει ότι το δημοψήφισμα αφορά στην αποδοχή ή μη συγκεκριμένων μέτρων, τα οποία θα εντείνουν την ύφεση, χωρίς παραλλήλως να εξηγεί, πειστικά τουλάχιστον, την προσήλωσή της στην Ευρωζώνη.
Η αντιπαράθεση μεταξύ κυβέρνησης και «δανειστών»-αντιπολίτευσης στο κοινό πεδίο της Ευρωζώνης μοιάζει με πολυτέλεια. Έπειτα από 7-8 χρόνια συνεχούς μείωσης του ελληνικού ΑΕΠ, το υπ' αριθμόν ένα ζήτημα δεν είναι οι διαξιφισμοί περί «Ευρωπαϊκής Ιδέας». Πολύ λιγότερο το ζήτημα δεν είναι η λήψη μέτρων, τα οποία θα εντείνουν, στον ένα ή στον άλλο βαθμό, την ύφεση.
Το ζητούμενο για τη χώρα μας είναι η υλοποίηση ενός προγράμματος επιταχυνόμενης ανάπτυξης. Ακόμη και οι ακραιφνέστεροι σοσιαλ-«δαρβινιστές» δεν μπορούν να διαφωνήσουν με αυτό, έστω και αν αδιαφορούν για το πάνω από ένα εκατομμύριο ανέργους, καθώς και για τα – λεγόμενα – επιδόματα ανεργίας.
Η οικονομική επιστήμη υποστηρίζει ότι κάθε εθνική οικονομία αποτελείται από τρεις τομείς, τον Ιδιωτικό (επιχειρήσεις και νοικοκυριά), τον Δημόσιο και τον Εξωτερικό τομέα. Και ότι όταν βρίσκεται σε βαθιά ύφεση, πρέπει ένας, τουλάχιστον, εξ αυτών να λειτουργήσει ως «ατμομηχανή», δηλαδή να καθοδηγήσει την τόνωση της συνολικής ζήτησης. Τέλος, αυτή η τόνωση μπορεί να επιτευχθεί μέσω δημοσιονομικών, νομισματικών, συναλλαγματικών, εισοδηματικών, εμπορικών και διαρθρωτικών πολιτικών. Εννοείται, φυσικά, ότι οι διαρθρωτικές πολιτικές δεν είναι υλοποιήσιμες βραχυπρόθεσμα.
Στην Ελλάδα σήμερα, ο Ιδιωτικός τομέας βρίσκεται σε δεινή θέση, ενώ αποστραγγίζεται με φόρους. Ο Δημόσιος τομέας είναι φορτωμένος με χρέη. Τέλος, παρά τη σημαντική μείωση των μισθών («εσωτερική υποτίμηση»), ο Εξωτερικός τομέας δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί: Κατά την περίοδο 2010-2013, οι εξαγωγές μειώθηκαν κατά 3.3% (σε σταθερές τιμές του έτους 2010), ενώ το μερίδιό τους στο σύνολο των παγκοσμίων εξαγωγών μειώθηκε κατά 9.4%.

H ΔΗΜΑΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

του Μιχάλη Ανδρεάκου

Βρε καλώς τα παιδιά..... του ΣΥΡΙΖΑ, στο μεγάλο μνημονιακό μπλοκ. Τώρα οι πρωτεργάτες της ΔΗΜΑΡ θα αισθάνονται πλήρως δικαιωμένοι για τις πολιτικές θέσεις που εξέφραζαν. Τι σημασία έχει πια αν λέγεσαι, Δημαρ, Σύριζα, Σφύριζα και λογαριασμό δεν έδινα. Σημασία έχει οι πολιτικές πράξεις που εισάγεις στην κοινωνία και οι υπογραφές που έπεσαν στο πρώτο “αριστερό” μνημόνιο. 

Στιγμή 1: Παρασκευή πρωί, 10 Ιούλη, 6:45 η ώρα, στο δρόμο προς την εργασία. Στο ραδιόφωνο του συναδέλφου παίζει το 105,5 και η δημοσιογράφος αναγγέλλει ότι για πρώτη της φορά, συμφωνεί με την Βόζεμπεργκ, που μας προτείνει: “Βουλώστε το επιτέλους μέχρι το κλείσιμο της συμφωνίας και μετά όλοι μαζί έχουμε καιρό να κάνουμε κριτική”και συνεχίζει ο άλλος συνάδελφός της, διαβάζοντας δυο μηνύματα που καταφθάνουν στο σταθμό : μας προδώσατε, συγχαρητήρια άντε και καλές μάσες” και σχολιάζει με περισσή αφέλεια πως δεν μπορεί να καταλάβει από που προκύπτει η προδοσία και οι μάσες. Εδώ ταιριάζει, το “μας φτύνουν και εμείς δεν παραδεχόμαστε τουλάχιστον ότι ψιλοβρέχει”.

Σκέψη 1:  Ωρέ, σύντροφοι του Σύριζα!  Όταν οι ευρωεμμονές υπερισχύουν και τις στοιχειώδους λογικής, που πάτε ξυπόλυτοι στα αγκάθια και μυξοκλαίτε στο Ευρωκοινοβούλιο σαν τις μωρές παρθένες, μήπως και σας λυπηθούν οι “εταίροι” μας και σας πετάξουν κανένα κοκκαλάκι. Όταν είσαι πεπεισμένος για την υπογραφή μνημονίων, καλύτερα να στέλνεις τους ορίτζιναλ μνημονιακούς, που το πιστεύουν μέχρι το κόκκαλο. Αυτά τα ήξεις – αφίξεις, ναι και όχι, είμαι και δεν είμαι, ταιριάζουν σε αριστερή κουλτούρα άλλων εποχών που φαντασιωνόμαστε την ΕΟΚ σαν το σπίτι των λαών. Είναι  όπως μου έλεγε ένας συναγωνιστής: να στέλνεις για το μάζεμα των ελιών μηχανικούς επειδή δεν εμπιστεύεσαι τους αγρότες. Το θέμα δεν είναι να διαχειριστούμε την εξόντωση του λαού, αλλά να σταματήσουμε την εξόντωση του.

H ΝΕΚΡΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ....... ΖΟΜΠΙ

H ΝΕΚΡΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ....... ΖΟΜΠΙ ΚΑΙ Η ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ

του Μιχάλη Ανδρεάκου

Εκεί που οι περισσότεροι νομίζαμε ότι η Ελληνική κοινωνία, είναι πλήρως χειραγωγούμενη και κατευθυνόμενη, από τα συστημικά ΜΜΕ, τα διαπλεκόμενα κόμματα της ευρωκρατίας, έρχεται το δημοψήφισμα και με βροντερό τρόπο, μας επισημαίνει τις υπόγειες διεργασίες που συντελούταν καιρό τώρα μέσα στα σπλάχνα της. Ο λαός ξεπερνώντας τους φόβους, τις ανασφάλειες και τις απειλές που καθημερινά εισέπραττε, απάντησε με ένατεράστιο ΟΧΙ προς πάσα κατεύθυνση.

Οι βιαστές του λαού μας, πριν το δημοψήφισμα, διατυμπάνιζαν με στεντόρειους τόνους πως όποιος ψηφίσει ΟΧΙ,ψηφίζει ΟΧΙ στο Ευρώ και στην ΕΕ. Με αυτό το σύνθημα ξυπνούσαν και με αυτό κοιμόντουσαν. Σαμαράς, Βενιζέλος, Θεοδωράκης (ο Σταύρος), Γεννηματά (η Φώφη), συνεπικουρούμενοι από Πρετεντέρηδες, Τρέμηδες, Μπάμπηδες, Πρωτοσάλτηδες και όλο τον εσμό των καλοπληρωμένων παπαγάλων των μεγαλοεργολάβων, τιτίβιζαν νυχθημερόν το  διακύβευμα του δημοψηφίσματος. Την απάντηση την πήραν το βράδυ της 5 Ιούλη και ως δια μαγείας με ένα απύθμενο θράσος που προσβάλει και την στοιχειώδη λογική και σοβαρότητα, ερμήνευσαν όλοι μαζί το ΟΧΙ, σανΟΧΙ στη ρήξη, ΝΑΙ στο Ευρώ και στην ΕΕ.Με αποκορύφωμα τις προσβλητικές δηλώσεις - απειλές του Μειμαράκη που στο παραλήρημά του, αφήνει υπόνοιες γιαπραξικοπηματικές δράσειςκαι ενέργειες από τηναστική τάξη ( τον όρο ο ίδιος τον επικαλέστηκε). Από που άντλησαν το θράσος τους όλοι οι Μειμαραθεοδωρογεννηματάδες και εκεί που ο λαός μας τους έστειλε στα Τάρταρα, αυτοί νεκραναστήθηκαν και απειλούν το λαό μας με πραξικοματικού τύπου ενέργειες, επειδή τόλμησε να αντισταθεί στα σχέδιά τους;

Πρωτεργάτης την νεκρανάστασής τους και καταλύτης αυτής της κατάπτυστης πρακτικής, δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, που παίρνοντας το περήφανοΟΧΙ του λαού μας, και πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, το διερμήνευσε και ο ίδιος μαζί με τους προαναφερθέντες, σανΟΧΙστη ρήξη καιΝΑΙ στην συμφωνία (υποταγή).

Η κοινωνία όμως δεν έχει πει την τελευταία κουβέντα της. Αυτό που έδειξε για δεύτερη φορά, είναι ότι βρίσκεται πολύ πιο μπροστά από τις ηγεσίες. Και θα αντιδράσει. Να είναι σίγουροι γι αυτό ,ΟΛΟΙ, όσοι μηχανεύονται λύσεις χωρίς αυτήν και ενάντιά της. Και να θυμήσουμε και κάτι που σκόπιμα μερικοί το ξεχνάνε. Το τελευταίο “αριστερό” κόμμα, που στήριξε και ψήφισε μνημόνια, βρίσκεται τώρα στο 0,49%.

Τελειώνοντας για να μην κουράζω, θα δανειστώ, την κινέζικη παροιμία, που με αυτήν κλείνει το άρθρο του ο συναγωνιστής Ζαφείρης : “αυτό που η κάμπια ονομάζει τέλος του κόσμου, η ζωή το λέει πεταλούδα”.

Υ.Γ.  Μετά τις τελευταίες εξελίξεις, το πολιτικό κενό (πολιτικός φορέας ξεκάθαρα απέναντι στο Ευρώ και την ΕΕ, μεμεταβατικό πρόγραμμα δράσης) μεγαλώνει και ζητάει επιτακτικά έκφραση και στην βουλή και στα ΜΜΕ (ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ HΔΗ ΣΧΗΜΑΤΟΠΟΙΕΙΤΑΙ).

Ο έρπων φασισμός δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από το δήθεν χιούμορ

του Γιάννη Περακάκη

Κυκλοφόρησε εχθές ένα σκίτσο κάποιου Ολλανδού, το οποίο φαίνεται παραπάνω και το οποίο έτυχε θερμής υποδοχής από ορισμένους συμπατριώτες μας όπως ο κος Θάνος Τζήμερος :

Θλιβερός όμως δεν είναι μόνο ο κύριος αυτός. Θλιβερό είναι το γεγονός ότι κυκλοφορούν εδώ και καιρό και ελληνικά (δήθεν χιουμοριστικά) κείμενα, όπως αυτό που δημοσιεύουμε εδώ.

"Ο ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΑ" (κάνουμε κλικ)

Στο λαμπρό αυτό κείμενο μαθαίνουμε μεταξύ άλλων ότι ο "Σωστός Έλληνας" ψηφίζει εγωκεντρικά και ποτέ για το γενικό συμφέρον, γλύφει, δωροδοκεί και δωροδοκείται και μετά βρίζει το διεφθαρμένο κράτος, σαν δημόσιος υπάλληλος κάνει πάντα ..κοπάνα, ζει από επιδοτήσεις, κλέβει την εφορία, δίνει πάντα φακελάκι την στιγμή που του παρέχεται δωρεάν υγεία (!!!), θέλει να γίνει δημόσιος υπάλληλος (προφανώς για να κάνει κοπάνα) ή ελεύθερος επαγγελματίας (μάλλον για να τα οικονομήσει και άρα ..δεν του αρέσει να δουλεύει στον ...υγιή ιδιωτικό τομέα), τρώει του σκασμού και του περισσεύει η πολυτέλεια (άρα ζει πάνω απο τις δυνατότητές του - κατά Σόϊμπλε) και άλλα τέτοια χαριτωμένα.

Θα ήταν ασυγχώρητη επιπολαιότητα να παρακάμψουμε ένα τέτοιο πόνημα θεωρώντας το απλά ένα ...χιουμοριστικό κείμενο. Είναι όμως ολοφάνερα φασίζον, ραστιστικό και σεξιστικό και δεν διαφέρει καθόλου από αντίστοιχα κείμενα του κ. Τζήμερου όπου καλούσε την "μεγαλειοτάτη" να βγάλει την πρίζα και να τιμωρήσει τους κακούς Έλληνες. Πίσω από το δήθεν χιούμορ είναι ολοφάνερη η πρόθεση να απαξιωθεί και συκοφαντηθεί ο ελληνικός λαός ως ο αποκλειστικός φταίχτης για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα. Άρα (λόγω της συλλογικής ευθύνης) δίκαια υφίσταται την υποβάθμιση του βιοτικού του επιπέδου και της αξιοπρέπειάς του. Σε μια συγκυρία μάλιστα που η επίθεση στα πρώην μεσαία και μικρομεσαία στρώματα και στην εργατική τάξη από τα όργανα του διεθνούς ιμπεριαλισμού είναι ανηλεής και ενδέχεται να καταλήξει σε έναν επώδυνο συμβιβασμό.

Δεν είδαμε φυσικά να αναφέρεται το εν λόγω κείμενο στις ευθύνες αυτών που ξεπούλησαν τον ΟΠΑΠ για παράδειγμα, σε όσους αισχροκερδούν από τα διόδια και τις ληστρικές σε βάρος του δημοσίου συμβάσεις έργων ή για τους νεκρούς που αφήνει η εργοδοτική ασυδοσία σε εταιρείες πετρελαιοειδών που κυριολεκτικά χαρίστηκαν πριν μερικά χρόνια στην ολιγαρχία. Αυτοί βέβαια είναι στο απυρόβλητο, ενώ φταίει πάντα εκείνος που πήρε δάνειο στο παρελθόν (αναγκαστικά βέβαια εκεί που είχαν - τεχνητά - φτάσει οι τιμές των ακινήτων) και τώρα ...φωνάζει για τα υψηλά επιτόκια (άρα καλά θα κάνουν οι τρέπεζες να του πάρουν το σπίτι !!!).

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά στην ιστορία που στοχοποιούνται λαοί με τραγικά αποτελέσματα. Όλοι καταλαβαίνουν ότι η στοχοποίηση είναι επικίνδυνη, οι πολιτικές σκοπιμότητες όμως και η μισαλλοδοξία δεν αποτελούν εμπόδιο στον κάθε μωροφιλόδοξο.

"Ο αιώνιος Εβραίος" (ναζιστική προπαγάνδα). Οι ομοιότητες των δύο σκίτσων είναι προφανείς.

ΟΧΙ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ

Συγχαρητήρια
του Μιχάλη Ανδρεάκου
Συγχαρητήρια στον Ελληνικό λαό που στάθηκε με περηφάνεια αυτές τις δύσκολες ώρες που η τρομοκρατία, οι απειλές, οι εκβιασμοί και ο φόβος κυριαρχούσαν.

 Το βροντερό μήνυμα του ΟΧΙ που έστειλε σε όλο τον πλανήτη θα σφραγίσει με θετικό τρόπο τις εξελίξεις. 

Ιδιαίτερα συγχαρητήρια στα μέλη, φίλους και οπαδούς του ΚΚΕ, που αψήφησαν την αδιάφορη στάση που τους πρότεινε η ηγεσία του. Τώρα το ΚΚΕ μπορεί να διαλυθεί ησύχως ή να συνεχίσει το μακάριο ύπνο του γνωρίζοντας ότι πλέον η ελληνική κοινωνία δεν θα ενοχλείται από το ροχαλητό του. 

Οι αγώνες συνεχίζονται για έξοδο της χώρας από το Ευρώ και την ΕΕ. Έστε έτοιμοι και σε εγρήγορση !!!!!! 



Το δικό μας ΟΧΙ
της Μαρίας Τζαβάρα

Γεια χαρά σε όλους!

Όλοι πήραν την "εντολή" τους εχθές από τον "περήφανο ελληνικό λαό". Την αναλύουν, την επεξεργάζονται, την προπαγανδίζουν κλπ κλπ.

Όπως είναι "φυσικό??" απουσιάζει από τις συζητήσεις και τα επιχειρήματά τους "ο περήφανος ελληνικός λαός" δηλαδή το εργατικό, λαϊκό και κατά την ταπεινή μου άποψη και προσωπική εμπειρία, πρωτοφανές νεολαιίστικο κίνημα.

Αυτοί όπως ξαναβλέπουμε την ανασύνταξή τους πάντα προς χάρη της εθνικής ομοψυχίας... την έχουν στο τσεπάκι.

Γι' αυτό προτείνω πολύ γρήγορα να βρεθούμε, να ανασυνταχθούμε και να οργανώσουμε μια μεγάλη εκδήλωση-συγκέντρωση-συζήτηση στα Δυτικά όλων των αριστερών αντικαπιταλιστικών δυνάμεων

Δυστυχώς η κούραση της ημέρας δε μου επιτρέπει πολλά λόγια, πιστεύω όμως ότι μεταξύ μας δε χρειάζονται και πολλά.

Συντροφικά, Μαρία

ΟΧΙ σε ΚΑΘΕ ΣΥΜΦΩΝΙΑ

του Γιάννη Περακάκη

Το χθεσινό ΟΧΙ δεν αφορά μόνο την απόρριψη της συγκεκριμένης πρότασης των δανειστών αλλά στέλνει ένα καθαρό μήνυμα ότι η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν επιθυμεί ΚΑΜΜΙΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ που περιέχει πολιτικές λιτότητας και ιδιωτικοποιήσεις, ούτε αποδέχεται την λογική της λιγότερης ή περισσότερης εξαθλίωσης των λαϊκών στρωμάτων. Επίσης είναι ξεκάθαρο ότι ο λαός απορρίπτει την επικρατούσα προπαγάνδα για πάση θυσία παραμονή στο ευρώ και η αντίδρασή του στην αισχρή προσπάθεια χειραγώγησης από τα ΜΜΕ αλλά και οι δύσκολες συνθήκες κάτω από τις οποίες έγινε το δημοψήφισμα, αποτελούν σαφή σημάδια ριζοσπαστικοποίησής του και διάθεσης του να φτάσει σε αυτό που μέχρι σήμερα ήταν ταμπού και δεδομένο για τα αστικά κόμματα, δηλαδή την ρήξη με την Ευρωζώνη, αν η μόνη πορεία που θέλουν να επιβάλουν οι δανειστές και η εγχώρια ολιγαρχία είναι λιτότητα, εξαθλίωση και ξεπούλημα περιουσίας.