Γέφυρα σημαίνει 70% μνημόνιο;

Του Νίκου Μπογιόπουλου Ημεροδρόμος Τρίτη 10/02/2015 - aragmagr

Καλή η προγραμματική εξαγγελία του πρωθυπουργού ότι «Μνημόνιο τέλος». Μόνο που «Μνημόνιο τέλος» σημαίνει πλήρης αποκατάσταση των καταστροφών που προκάλεσε το Μνημόνιο.  Μέχρι τότε το «Μνημόνιο τέλος» θα είναι μια απλή – ελπιδοφόρα μεν, αλλά απλή – διακήρυξη.

Καλή η εξαγγελία του πρωθυπουργού για την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ. Αλλά του επόμενου ΕΝΦΙΑ. Γιατί τον παρόντα ΕΝΦΙΑ μας κάλεσε να τον πληρώσουμε. Μόνο που υπάρχουν κάποιες πολλές χιλιάδες νοικοκυριά που δεν έχουν να τον πληρώσουν. Με αυτά τί θα γίνει;

Καλή η αναφορά του πρωθυπουργού ότι δεν ξεπουλάμε τον δημόσιο πλούτο παραδίδοντάς τον στα ιδιωτικά συμφέροντα για να πληρώνουμε το μη βιώσιμο δημόσιο χρέος. Αλλά όταν το «δεν ξεπουλάμε» συνοδεύεται από το «αξιοποιούμε», τι σημαίνει; Μήπως το κάλεσμα σε ιδιώτες για την «αξιοποίηση» του δημόσιου πλούτου σημαίνει ότι τα συμφέροντα που θα «αξιοποιήσουν» τον δημόσιο πλούτο θα είναι λιγότερο ιδιωτικά και καπιταλιστ(ρ)ικά; Και ποια αριστερή λογική λέει ότι η αξιοποίηση του δημόσιου φυσικού και ορυκτού πλούτου, προς όφελος των κοινωνικών και Ασφαλιστικών Ταμείων, δεν μπορεί να γίνει με δημόσια μέσα και για το δημόσιο συμφέρον; 

Εύγε για την επαναπρόσληψη των καθαριστριών, των σχολικών φυλάκων, των απολυμένων στα ΑΕΙ, εύγε για την αναφορά του πρωθυπουργού για τήρηση της δέσμευσης επαναφοράς του βασικού μισθού στα 751 ευρώ. Αλλά πότε; Σταδιακά;! Μέχρι το… 2016;! Γιατί; Αυτή δεν ήταν μια προεκλογική δέσμευση άμεσης – υποτίθεται – εφαρμογής; Και με μηδενικό μάλιστα  δημοσιονομικό κόστος! Προς τι η υπαναχώρηση; Και προς όφελος ποιών; Μήπως των ίδιων των εργαζομένων, για να μην αρχίσουν τις σπατάλες και παρεκτραπούν από τον… «λιτό βίο»;   

Στο Eurogroup με πρόταση που δεν μπορούν να αρνηθούν

Πρέπει λοιπόν να είμαστε ικανοποιημένοι από τον περιορισμό του μνημονίου στο 70% και την αντικατάσταση του υπόλοιπου 30% με μεταρρυθμίσεις σε συνεργασία με τον ΟΟΣΑ σε αντικατάσταση της λεγόμενης «εργαλειοθήκης» (sic!); Να είμαστε ικανοποιημένοι με την διατήρηση των πρωτογενών πλεονασμάτων – και την αποφυγή της αύξησής τους; Να είμαστε ικανοποιημένοι με τη διευθέτηση της αποπληρωμής του χρέους με την αντικατάσταση μέσω swaps με νέα ομόλογα μεγαλύτερης διάρκειας, αντί για διαγραφή έστω και μέρους του χρέους; Με μόνο και μόνο αντίτιμο ορισμένα μέτρα αντιμετώπισης της λεγόμενης «ανθρωπιστικής κρίσης» (sic!) – βλέπε συσσίτια, θέρμανση, ηλεκτροδότηση, ύδρευση σε κάποιους εντελώς εξαθλιωμένους συμπολίτες μας. Αν με αυτά τα όπλα η «αριστερή κυβέρνηση» προσέρχεται στη λεγόμενη «διαπραγμάτευση», φανταστείτε ποιος θα είναι ο συμβιβασμός. Γι’ αυτό ο ραδιοσταθμός "στο ΚΟΚΚΙΝΟ" καλεί τον κόσμο να προσέλθει «αυθόρμητα» για να στηρίξει την κυβέρνηση. Πάνε τελικά και οι «αγανακτισμένοι» και οι πλατείες και τα κινήματα που είχαν εκδηλωθεί. Μελαγχολία ή ανασύνταξη για όσους δεν χωράμε στο λιποβαρές πλαίσιο;  

Το Κουτί της Πανδώρας 10 Φεβρουαρίου 2015

Με ανοιχτά χαρτιά πάει η ελληνική πλευρά στο έκτατο Eurogroup της Τετάρτης και μια πρόταση που ενσωματώνει στοιχεία του μνημονίου και της επιστολής Γιουνκέρ που όμως δε συνδέονται με την αυτοτροφοδότηση της κρίσης. Από το υπουργείο Οικονομικών ξεκαθαρίζεται πως η πρόταση δε θα περιέχει ριζοσπαστικά στοιχεία αλλά θα είναι τέτοια που θα επιτρέψει πολιτικά στους δανειστές αφενός να δώσουν στην Ελλάδα το χρόνο που ζητά  για να σχηματίσει το πρόγραμμά της για την τετραετία 2015-2018 αφετέρου να επικοινωνήσουν τη συμφωνία με τρόπο που δε θα φανεί ως ήττα τους. 

Συγκεκριμένα, η πλατφόρμα που θα προτείνει η κυβέρνηση προβλέπει πρόγραμμα-γέφυρα που θα ισχύει μέχρι το τέλος Αυγούστου και κινείται σε 4 βασικούς άξονες: αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, μείωση του στόχου για το πρωτογενές πλεόνασμα, χρησιμοποίηση των κονδυλίων του ΤΧΣ για την εξυγίανση των «κόκκινων» δανείων και τις μεταρρυθμίσεις, όπως θα τις θέσει η κυβέρνηση σε συνεργασία με τον ΟΟΣΑ. 

Πιο αναλυτικά, ελληνική πρόταση των 4 αξόνων που θα παρουσιαστεί στο Eurogroup της Τετάρτης είναι:

1) Πρόγραμμα - «γέφυρα» έως τέλος Αυγούστου στο οποίο θα εμπεριέχεται το 70% των δεσμεύσεων του MoU, με το υπόλοιπο 30%, είτε να καταργούνται είτε να αντικαθίστανται με δέκα μεταρρυθμίσεις που θα προταθούν από την ελληνική πλευρά σε συνεργασία με τον ΟΟΣΑ. 

2) Δραστική μείωση του στόχου για τα πρωτογενή πλεονάσματα. Η Αθήνα δεν αποδέχεται πρωτογενές πλεόνασμα 3% του ΑΕΠ για το 2015, αλλά θα φτάσουν κατ' ανώτατο όριο στο 1,5% του ΑΕΠ, όπως και το 2014.

3) Διευθέτηση του χρέους με swaps και «άληκτα» ομόλογα που βρίσκουν υποστήριξη και στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

4) Μέτρα για την άμεση αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.

Η «σύγκρουση» ως εγχείρημα κοινωνικής χειραφέτησης

Θανάσης Αλεξίου*

Δευτέρα, 9 Φεβρουαρίου 2015

Η αντίληψη που βλέπει τις διαπραγματεύσεις της χώρας με τους δανειστές ως συζήτηση ανάμεσα σε εταίρους που επιχειρηματολογούν με βάση τον ορθό λόγο ως να μην υπάρχουν ταξικά ή, εθνικά συμφέροντα είναι κατά βάση αφελής ενώ μπορεί να αποδειχτεί και επικίνδυνη.

Οι θεσμικοί εκπρόσωποι της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν βρίσκονται σε πλάνη έτσι που κάποιος που σκέφτεται (ορθο)λογικά να μπορεί να τους πείσει. Αυτοί εκφράζουν συμπαγή συμφέροντα (εθνικά και ταξικά) και ένα κοινωνικό-οικονομικό μοντέλο που έχει θεσμοποιηθεί στις ευρωπαϊκές συνθήκες (Μάαστριχ, Λισσαβώνα κ.ά).

Προέκταση αυτού του ταξικού μοντέλου είναι το Μνημόνιο (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία), το οποίο στη Γερμανία με πρωτοβουλία της κυβέρνησης των Σοσιαλδημοκρατών και Πρασίνων, υπάρχει ασφαλώς σε μια άλλη μορφή από το 2003 (Ατζέντα 2010).

Εφόσον έτσι έχουν τα πράγματα ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να εκθέσει την κατάσταση όπως έχει χωρίς αυταπάτες και λεονταρισμούς και να οργανώσει ανάλογα την κοινωνία καθώς από την ετοιμότητα και την ωριμότητά της θα εξαρτηθεί η έκβαση της σύγκρουσης.

Εκ των πραγμάτων η Κυβέρνηση και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει, υπερβαίνοντας πολιτικές, πολιτισμικές, ακαδημαϊκές δεσμεύσεις κ.ά. με τις ευρωκοινοτικές δομές (εν μέρει θεμιτές) να αφήσει ανοικτά όλα τα ενδεχόμενα και παρόλο που το νόμισμα εκφράζει μόνο μια πτυχή του προβλήματος, ακόμη και αυτό της εξόδου από την ευρωζώνη εφόσον τα συμφέροντα της χώρας και της κοινωνίας το επιβάλλουν.

ΤΑΙΠΕΔ, η ιερή αγελάδα των Γερμανών

Βάλια Μπαζού

Το Ποντίκι ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΑ, 9 Φεβρουαρίου 2015

Το ΤΑΙΠΕΔ είναι το απόλυτο μνημονιακό φετίχ των Γερμανών, η ιερή αγελάδα τους. Όποιος επιχειρήσει να το αγγίξει, να το αμφισβητήσει, πολύ περισσότερο να το αλλάξει εκ βάθρων, θα θεωρηθεί ο απόλυτος βλάσφημος και θα προκαλέσει την μήνιν των ευνούχων της μνημονιακής αυλής.

Οι πληροφορίες λένε ότι ήδη η πρώτη ενόχληση έχει διατυπωθεί αρμοδίως. Γιατί όπως λένε άνθρωποι που γνωρίζουν πολύ καλά το θέμα, οι Γερμανοί θα αντιμετωπίσουν διαφορετικά μια μονομερή επαναφορά του 13ου μισθού υπό προϋποθέσεις σε συγκεκριμένη κατηγορία συνταξιούχων και διαφορετικά μια  μονομερή ανάληψη πρωτοβουλίας για την αποσυναρμολόγηση του Δούρειου Ίππου τους.

Και αυτό γιατί το ΤΑΙΠΕΔ είναι το «όχημά» τους για την εκκαθάριση της κρατικής περιουσίας είναι το «όχημά» τους για τις μπίζνες, στο βωμό των οποίων, θα παίξουν τα ρέστα τους.

ΕΚΘΕΣΗ - ΚΟΛΑΦΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΡΕΟΣ ΤΟ 92% ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟ 2010 ΕΧΕΙ ΕΠΙΣΤΡΑΦΕΙ ΣΤΟΥΣ ΠΙΣΤΩΤΕΣ!

Κυριακή 08/02/15

«ΤΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ ΕΓΙΝΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΟΥΝ ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΟΥΝ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΩΝ».

Του ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ*

Πλήρη απομυθοποίηση της περιλάλητης «γενναιοδωρίας» των πιστωτών μας, οι οποίοι τη στιγμή που η Ελλάδα κινδύνευε έβαλαν βαθιά το χέρι στην τσέπη και την έσωσαν, όπως ισχυρίζεται η επίσημη αφήγηση, αποτελεί έκθεση βρετανικής Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης. Με βάση την ίδια αφήγηση, που κυριαρχεί στις στήλες όχι μόνο του λαϊκίστικου γερμανικού Τύπου (βλ. Bild), αλλά και σε σημαντικό μέρος του ελληνικού, το κίνητρο των δανειστών μας δεν ήταν άλλο από την ανιδιοτελή αλληλεγγύη. Κι έτσι κι εμείς οφείλουμε τώρα, αφού εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας, να φανούμε τυπικοί με τις υποχρεώσεις μας και να επιστρέφουμε τα χρήματα που όλοι μαζί υποτίθεται πως δανειστήκαμε…

Τίποτε απ” όλα αυτά δεν αντιστοιχεί στην αλήθεια, αναφέρεται σε μια καλά τεκμηριωμένη έκθεση που κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες, με τίτλο «Έξι κρίσιμα σημεία για το ελληνικό χρέος και τις επερχόμενες εκλογές», η βρετανική οργάνωση Jubilee Debt Campaign. Να τονίσουμε ότι από το 2010 ακόμη η συγκεκριμένη οργάνωση είχε προειδοποιήσει για τη μεροληψία και την κρυφή ατζέντα των προγραμμάτων δανειοδότησης στην Ελλάδα. «Επαναλαμβάνονταν λάθη που είχαν γίνει στις αναπτυσσόμενες χώρες τις δεκαετίες του 1980 και του 1990», σημειώνεται χαρακτηριστικά. Με βάση την παρούσα έκθεση, εν συντομία, το 92% των χρημάτων που δανειστήκαμε από την τρόικα από το 2010 μέχρι σήμερα έχει επιστρέφει στους πιστωτές! 

Grexit ή Euroexit;

Περικλής Κοροβέσης ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ 07.02.2015

Τα εθνικά κοινοβούλια δεν παίζουν κανέναν ρόλο στη διαμόρφωση των κεντρικών αποφάσεων στην Ε.Ε.

Φανταστείτε μια χώρα που κάνει εκλογές για να εκλέξει κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Οι ψηφοφόροι μάταια περιμένουν να σχηματιστεί κυβέρνηση. Με τους καινούργιους καιρούς, αυτή διορίζεται, δεν εκλέγεται. Αποτελείται από υπο-επιτρόπους και υπερ-επιτρόπους. Αλλά για συντομία όλοι λέγονται επίτροποι.

Αυτή η επιτροπή αποφασίζει για τα πάντα, αλλά, για να έχουν κάτι να κάνουν οι βουλευτές και να μη βαριούνται, τους στέλνει τα νομοσχέδια για να τα ψηφίσουν. Άλλη μια πρωτοτυπία αυτής της χώρας είναι πως η κεντρική της τράπεζα, το αντίστοιχο της Τράπεζας της Ελλάδος, είναι ιδιωτική και δεν υπόκειται σε κανέναν έλεγχο.

Ένας άλλος μοντερνισμός αυτής της χώρας είναι πως οι πλούσιες περιοχές έχουν το δικαίωμα να κάνουν αποικίες τους τις φτωχότερες περιοχές με τον μηχανισμό των δανείων. Και οι ελευθερίες είναι κατοχυρωμένες για όλους. Οι εταιρείες δεν ανέχονται καμία καταπίεση από το κράτος.

Η τύχη του Τσίπρα και η μεγάλη πρόκληση

Δευτέρα 09/02/15

Της Βασιλική Σιούτη

Ήταν η πρώτη φορά που το σχεδόν μόνιμο χαμόγελο του Αλέξη Τσίπρα είχε χαθεί εντελώς από το πρόσωπό του .Όλο το προηγούμενο διάστημα, ακόμα και κατά την πρόσφατη περιοδεία του στην Ευρώπη, ήταν μονίμως γελαστός, παρά τη δραματική κατάσταση της χώρας- ίσως γιατί ήταν σίγουρος ότι αυτή σύντομα θα άλλαζε .

Κατά την εξαγγελία των προγραμματικών δηλώσεων, είδαμε έναν διαφορετικό Τσίπρα, που έδειξε  να συνειδητοποιεί όχι μόνο το βάρος της ευθύνης που ανέλαβε, αλλά και τη δυσκολία του εγχειρήματος, για το οποίο  -αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς- δεν έχει γίνει και η καλύτερη δυνατή προετοιμασία.  Η συνειδητοποίηση  των δυσκολιών και της ευθύνης , ωστόσο, είναι οπωσδήποτε θετική εξέλιξη.  Ίσως για αυτό και ο Αλέξης Τσίπρας  κάλεσε -και σωστά- το λαό να αγωνιστεί,  γιατί εδώ που βρισκόμαστε,  κανένα, ακόμα κι ελάχιστα φιλολαϊκό πρόγραμμα  δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς την ενεργή  λαϊκή υποστήριξη, καθώς η ευρωπαϊκή ηγεσία  δεν θα το επιτρέψει. 

Ο Αλέξης Τσίπρας  μέχρι πρότινος ήταν πολύ πιο αισιόδοξος για την έκβαση των πραγμάτων. Πίστευε ότι θα έβρισκε εύκολα συμμάχους που θα συγκροτούσαν μαζί του μέτωπο  απέναντι στη γερμανική επιβολή της άγριας λιτότητας. Τα πράγματα ωστόσο,  δεν ήταν ακριβώς όπως τα περίμενε κι ας  είχε προειδοποιηθεί πολλές φορές για αυτό.