Δι Ε.Ε. ξοδος

Η  Κ.Ο.Α. ως συλλογικότητα έχει καταθέσει στο δημόσιο διάλογο τη θέση ότι το αίτημα αποχώρησης από την Ε.Ε. αποτελεί συνεκτική ουσία για την ένωση των λαϊκών στρωμάτων που πλήττονται βάναυσα τα τελευταία χρόνια και αποτελεί  αναγκαία συνθήκη για την συγκρότηση πολιτικού υποκειμένου, το οποίο θα ανοίξει δρόμο διεξόδου και θα αποτρέψει την κοινωνική καταστροφή.

Η συζήτηση για τον ρόλο της Ε.Ε. και το ασύμβατο αυτής με τα λαϊκά συμφέροντα δεν είναι καινούργια. Από τα τέλη της δεκαετίας του ’50 τουλάχιστον, ήταν στα στόματα όχι μόνο των αριστερών αλλά και προοδευτικών αστών και είναι τραγικό μετά μισό και πλέον αιώνα, όταν τα αποτελέσματα αυτής της διαδρομής είναι κάτι περισσότερο από ορατά, να βρισκόμαστε σε σύγχυση για τις αιτίες. Η έλλειψη κοινωνιολογικής φαντασίας δεν εμπόδισε την αυθόρμητη αντίδραση των πλατειών στην αρχή της κρίσης και στο ΟΧΙ, του πριν ακριβώς  ένα χρόνο δημοψηφίσματος. Επέτρεψε όμως στις κυρίαρχες δυνάμεις, αλλάζοντας προσωπεία, να διαχειρίζονται τις τύχες μας προς όφελός τους.

Η πριν λίγες  μέρες επιλογή του Βρετανικού λαού έρχεται να πυροδοτήσει την συζήτηση της αποχώρησης, ενεργοποιώντας την απέχθεια για την αντιδημοκρατική και εκμεταλλευτική δομή της Ε.Ε. Ταυτόχρονα, όμως, έρχεται να αναδείξει για μια ακόμα φορά ότι τμήμα τουλάχιστον των προνομιούχων έχει δεχθεί στους κόλπους του το αίτημα, έχοντας ορίσει ως αντιπροσώπους των «αδικημένων τάξεων» εθνικιστικά και νεοφασιστικά μορφώματα. Αν μέσα σε αυτό το περιβάλλον δεν μπορέσουν να συγκροτηθούν εναλλακτικές δυνάμεις και όχι αντίβαρα στη στατικότητα των κατεστημένων, θα οδηγηθούμε σε μια ακόμα θλιβερή ήττα με ό, τι αυτό συνεπάγεται.

Η διέξοδος δεν μπορεί παρά να είναι συγκρουσιακή. Συνεπώς, είναι επιτακτική η συγκρότηση πλατιού πολιτικού και κοινωνικού μετώπου για την αποδέσμευση της Ελλάδας από την Ε.Ε. Είναι αναγκαίο να επεξεργασθούμε ένα συνεκτικό πρόγραμμα αποδέσμευσης της χώρας, το οποίο θα προταθεί και θα αποτελέσει βάση συζήτησης  με τα λαϊκά στρώματα. Ιδέες, προτάσεις, υλικό  και άτομα που μπορούν να βοηθήσουν στην χάραξη των αξόνων του, να το εμπλουτίσουν και να το τεκμηριώσουν υπάρχουν άφθονα. Εκείνο που κατά την άποψή μας αποτελεί πρόβλημα είναι η έλλειψη λαϊκής επικοινωνιακής κουλτούρας. Αν για μια ακόμα φορά αρχίσει «περιφορά» αυτού του προγράμματος από μόνιμους «βαθμοφόρους» ομιλητές, με την γνωστή ξύλινη γλώσσα, είναι κάτι περισσότερο από τελεσίδικο ότι θα παράγουμε «ιερά λείψανα» και όχι ζωντανές προτάσεις που θα συμβάλουν στο στόχο μας.

Συντασσόμενοι με όσους έχουν αυτή τη λογική, στηρίζουμε και συμμετέχουμε ως συλλογικότητα στην Πρωτοβουλία για την αποδέσμευση από την Ε.Ε. «ΔιΕΕξοδος», με την ελπίδα αλλά και την αγωνιστική διάθεση να συμβάλλουμε με τις μικρές μας δυνάμεις στο άπλωμά της στην κοινωνία.

Αθήνα,  1/7/2016

Επιτροπή πολιτικού σχεδιασμού της Κ.Ο.Α.

Σύμφωνα με απόφαση της συνέλευσης της 8/6/16,  την επιτροπή πολιτικού σχεδιασμού της Κ.Ο.Α αποτελούν οι:

1. ΑΝΔΡΕΑΚΟΣ ΜΙΧΑΛΗΣ
2. ΖΑΝΤΙΩΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
3. ΖΗΚΟΣ ΚΩΣΤΑΣ
4. ΜΑΡΟΥΓΚΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
5.ΤΖΑΒΑΡΑ ΜΑΡΙΑ.

Η ΔΙΑΧΩΡΙΣΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ

                               

Του Γιώργου Ζαντιώτη

Μια γενική ματιά πάνω στη σχετικά πρόσφατη ιστορία του δυτικού κόσμου μας δίνει ανάγλυφα την παρακάτω εικόνα: Από την μια μεριά, μικρές κοινωνικές  ομάδες κρατάνε την εξουσία στηριζόμενες σε ολιγάριθμα προνομιούχα κοινωνικά στρώματα. Από την άλλη μεριά, έχουμε τις δυνάμεις που κατά κανόνα συνθέτουν την συντριπτική  πλειοψηφία του πληθυσμού, να είναι αδικημένες και έξω από την άσκηση της εξουσίας και τις αυξημένες  υλικές απολαβές –αυτά τα δύο σχεδόν πάντα συμβαδίζουν- οι οποίες προσπαθούν, είτε να ανατρέψουν τις πρώτες, είτε τουλάχιστον να αποσπάσουν όσα περισσότερα  προνόμια  μπορούν.

Λίγο ενδιαφέρουν εδώ τα ονόματα τους στις διάφορες εποχές και στους διάφορους τόπους: προοδευτικοί, δημοκρατικοί, αναρχικοί, σοσιαλιστές, κομμουνιστές, απελευθερωτικά, εργατικά ή αγροτικά κινήματα κ.τ.λ. Το σενάριο από εδώ και πέρα ξετυλίγεται διαφορετικά σε κάθε ειδική περίπτωση.

Στην Ελλάδα των τελευταίων χρόνων, φάνηκε για μια ακόμα φορά όσο και αν αυτό δεν μας αρέσει, ότι οι κατεστημένες δυνάμεις είναι ακόμα πολύ μπροστά σε σχέση με τις προοδευτικές. Ενώ από την μια με τις δανειακές συμβάσεις έδεναν το λαό χειροπόδαρα, από την άλλη λασκάριζαν λίγο το έρμα, αποδεχόμενες τυπικά μερικά από τα προαπαιτούμενα που δήθεν έθεταν οι εγχώριες πολιτικές δυνάμεις, μέχρι να είναι έτοιμες να θέσουν ολοφάνερα σε εφαρμογή το δικό τους πια διοικητικό ρεαλισμό.

Στο πλαίσιο αυτού του σχεδίου, οι προνομιούχοι δέχτηκαν στους κόλπους τους τον ΣΥΡΙΖΑ σαν αντιπρόσωπο των «αδικημένων τάξεων» και οι δεύτερες, τον ίδιο πάλι πολιτικό φορέα ως εκπρόσωπό τους. Κυρίαρχο ρόλο σε αυτό έπαιξε η αντιμνημονιακή φιλολογία. Οι συγγραφείς της, άρπαξαν τα συνθήματα και τις ιδέες των προοδευτικών δυνάμεων πριν ακόμα αυτές προφτάσουν να ασκήσουν δημόσια τις αναμενόμενες πιέσεις τους και αποστέρησαν έτσι από αυτές ολόκληρους τομείς των «περιοχών αντιδικίας». Έτσι αυτές αντί να αποτελέσουν εναλλακτικές δυνάμεις εξουσίας, πήραν την μορφή έλξης ή αντίβαρων στη στατικότητα των κατεστημένων.

Αυτή θα είναι κατά την άποψή μου η μόνη συμβολή που μπορεί να έχει «νομοτελιακά» και η ΛΑΕ. Η προσπάθειά της να καταγραφεί ως κοινοβουλευτική παρουσία αντιμνημονιακών δυνάμεων με την συμβολή κουρασμένων αριστερών γραφιάδων και ομαδαρχών, μικρο-φοιτητεμπόρων και αντιμνημονιακών τηλεαστέρων, θα είναι τουλάχιστον οπισθοδρόμηση.

Για να παραφράσω τον Φ.Κάστρο, σήμερα ο λαός δεν έχει ανάγκη ένα πολιτικό μόρφωμα που τα μέλη του είναι απλά νέοι και τίμιοι, δεν έχει νόημα να χάσει τον χρόνο του για να εξετάσει και να πει αν ανάμεσα τους υπάρχει κάποιος κλέφτης ή εγκληματίας. Μόνο μια εναλλακτική αντί ΕΕ/ΟΝΕ στρατηγική με σοσιαλιστική προοπτική μπορεί να είναι η διαχωριστική γραμμή με τον αντίπαλο και ταυτόχρονα η συνεκτική ουσία δημιουργίας μετωπικού πολιτικού φορέα και όχι μεσιτικού γραφείου. Σε αυτό οφείλουν να συμβάλουν όλες οι αριστερές και λαϊκές δυνάμεις, είναι η μόνη αληθινή και ρεαλιστική αφήγηση αυτή την στιγμή τουλάχιστον στον τόπο μας.

Για την εκδήλωση - συζήτηση της Κυριακής 25 Οκτωβρίου

Με μεγάλη επιτυχία έγινε το απόγευμα της περασμένης Κυριακής 25 Οκτωβρίου η εκδήλωση - συζήτηση με θέμα "Το αντί-ΕΕ μέτωπο ως κύριος πόλος συσπείρωσης της αριστεράς" με εισηγητές το μέλος της ΠΕ του ΝΑΡ Παναγιώτη Μαυροειδή και τον καθηγητή πολιτικής οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας Σταύρο Μαυρουδέα. Η αίθουσα της Κ.Ο.Α. (Κοινωνική και Οικονομική Αυτοδιάθεση) ήταν κατάμεστη από ένα κοινό που όχι μόνο παρακολούθησε με μεγάλο ενδιαφέρον τις πολύ αναλυτικές και τεκμηριωμένες εισηγήσεις αλλά συμμετείχε και ενεργά στην συζήτηση με τις ερωτήσεις - τοποθετήσεις να πέφτουν βροχή. 

Κοινό ήταν το συμπέρασμα στο τέλος της συζήτησης ότι η οικοδόμηση ενός μετώπου της αριστεράς πάνω στην θέση για σύγκρουση και έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η μόνη πραγματική διέξοδος από την θηλιά των μνημονίων και της λιτότητας. Είναι αναγκαίο ένα μεταβατικό πρόγραμμα με σοσιαλιστική κατεύθυνση που θα βαδίσει σε ένα  δρόμο κοινωνικής ανασυγκρότησης και αυτοδύναμης ανάπτυξης, ξεπερνώντας την τρομοκρατία της ψευτοαριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ περί επικείμενης καταστροφής αν ξεφύγουμε από τον μνημονιακό μονόδρομο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Εκδήλωση - συζήτηση την Κυριακή 25 Οκτωβρίου

Δήλωση στήριξης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου 2015

Οι εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου διεξάγονται μετά έξι χρόνια Μνημονιακής βαρβαρότητας που έχει καταστρέψει την χώρα μας και φτωχοποιήσει την μεγάλη εργαζόμενη κοινωνική πλειονότητα και τα μικρομεσαία στρώματα. Η Μνημονιακή πολιτική επιβλήθηκε από την ελληνική ολιγαρχία και τους πάτρωνες της ΕΕ και εξυπηρετεί τα συμφέροντα τους σε βάρος του λαού και του τόπου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εκλέχθηκε στις προηγούμενες εκλογές ευαγγελιζόμενος τον τερματισμό των Μνημονίων (αλλά μέσα στην ΕΕ και με την συναίνεση της) και καπηλευόμενος το όνομα της Αριστεράς. Πολύ σύντομα απέδειξε την βαθειά συστημική φύση του προδίδοντας ασύστολα τις προεκλογικές υποσχέσεις του και την περήφανη λαϊκή ανυπακοή στις ιταμές επιταγές της ΕΕ που εκφράσθηκε – με τις όποιες αντιφάσεις της – στο πρόσφατο δημοψήφισμα. Σε αγαστή συνεργασία με όλο το συστημικό πολιτικό προσωπικό (ΝΔ, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ κλπ.) οδήγησε την χώρα σε ένα τρίτο βάρβαρο και αντιλαϊκό Μνημόνιο. Με τον τρόπο αυτό σπέρνεται η ηττοπάθεια μέσα στο λαό («τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει»), καλλιεργείται η αποχή από τα κοινά («όλοι ίδιοι είναι») και διευκολύνονται τα σχέδια της ελληνικής ολιγαρχίας και των ευρωπαίων πατρώνων της.

Απέναντι σε αυτό το αποπνικτικό σκηνικό ο κόσμος της Αριστεράς και της εργασίας πρέπει να πάρει θέση. Πράγματι, αυτό που αποδείχθηκε περίτρανα είναι ότι μέσα στην Ευρωζώνη και την ΕΕ δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά αυτός των Μνημονίων, της λιτότητας, της εξαθλίωσης και της εκμετάλλευσης. Όμως υπάρχει ένας άλλος δρόμος εκτός της ΕΕ που θα χρειαστεί τις προσπάθειες και τις θυσίες του λαού μας αλλά αυτή τη φορά προς όφελος δικό του και των παιδιών του. Για ένα φωτεινό και ελπιδοφόρο μέλλον σε αντίθεση με τον ευρω-Μνημονιακό ζόφο. Ο δρόμος αυτός μπορεί να ανοίξει σήμερα με την πλατειά συσπείρωση όλων των ζωντανών δυνάμεων της Αριστεράς και του κόσμου της εργασίας επάνω σε ένα μεταβατικό πρόγραμμα με κύριο στοιχείο την αποδέσμευση της χώρας από την ΕΕ. Παρά το γεγονός ότι σημαντικά τμήματα του λαού και των εργαζομένων δεν είναι πεισμένα ακόμη για την ανάγκη της ρήξης με την ΕΕ, πιστεύουμε  ακράδαντα ότι η σύγκρουση με την Ευρωπαϊκή Ένωση και η έξοδος από αυτήν, είναι ό μόνος δρόμος  τόσο για την απαλλαγή από τις καταστροφικές πολιτικές των μνημονίων όσο και για την σοσιαλιστική προοπτική της κοινωνίας.

Σε αυτό τον αναγκαίο δρόμο δεν βοηθά ούτε ο πολιτικός απομονωτισμός του ΚΚΕ στο όνομα της ιδεολογικής «καθαρότητας» (που προσφέρει εκ των πραγμάτων άριστες υπηρεσίες στο σύστημα) ούτε η ατολμία απέναντι στο ζήτημα της ΕΕ και η πρόταση ενός «συνεπούς ΣΥΡΙΖΑ» της ΛΑΕ.

Μόνο η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ο ευρύτερος χώρος της ανατρεπτικής Αριστεράς έχει δοκιμάσει να βαδίσει στον αναγκαίο δρόμο που προδιαγράφθηκε. Τις περισσότερες φορές με αντιφάσεις, ιδεοληψίες και αδικαιολόγητες καθυστερήσεις και υπαναχωρήσεις. Όμως, παρόλα αυτά, με επιμονή και συνέπεια και μέσα στις λαϊκές μάζες, στους αγώνες και στις αγωνίες τους. Επίσης προβάλλει τα βασικά χαρακτηριστικά του αναγκαίου μεταβατικού προγράμματος με βασικούς άξονες την κατάργηση των μνημονίων, την μονομερή διαγραφή του χρέους, την εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, την σχεδιασμένη φιλολαϊκή παραγωγική αναδιάρθρωση με βάση την δημόσια ιδιοκτησία των στρατηγικών τομέων της οικονομίας, την έξοδο από την ευρωζώνη και την ρήξη και αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Για όλους τους παραπάνω λόγους στηρίζουμε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου 2015. Μόνο με την ενίσχυση της μπορούν να δυναμώσουν στο αμέσως επόμενο διάστημα οι αγώνες για την ανατροπή της Μνημονιακής βαρβαρότητας και οι προσπάθειες για την συγκρότηση του παλλαϊκού μετώπου που θα ανατρέψει την σάπια κυρίαρχη κατάσταση πραγμάτων και θα ανοίξει τον δρόμο για να γίνει πραγματικά ο λαός νοικοκύρης στον τόπο του.

Βλάχος Χριστόφορος (εκπαιδευτικός)
Ζαντιώτης Γιώργος (οικονομολόγος)
Κουντούρης Μάνος (πανεπιστημιακός)
Μαυρουδέας Σταύρος (πανεπιστημιακός)
Παπαδάτος Δημοφάνης (οικονομολόγος)
Παριανός Γιωργος (δικηγόρος)
Περακάκης Γιάννης (μηχανολόγος μηχανικός)
Στραβελάκης Νίκος (οικονομολόγος)
Τριανταφυλλόπουλος Τάκης (χημικός μηχανικός)

Η ΜΑΡΣ (Μετωπική Αριστερή Συμπόρευση) έκλεισε τον κύκλο της

Η ΜΑΡΣ δημιουργήθηκε για να προωθήσει την πρόταση ενός παλλαϊκού πολιτικού και κοινωνικού μετώπου για την εφαρμογή ενός μεταβατικού προγράμματος φιλολαϊκής διεξόδου από την κρίση που απαραίτητη προϋπόθεση υλοποίησής του είναι  η έξοδος από την ΟΝΕ και η  αποδέσμευση της Ελλάδας από την ΕΕ. Η αποδέσμευση της χώρας από την ΕΕ είναι ο μόνος δρόμος όχι μόνο για να υπάρξει μία φιλολαϊκή διέξοδος από την σημερινή κρίση αλλά και να ανοίξει η προοπτική του να γίνει ο λαός κυρίαρχος στον τόπο του. Η ΜΑΡΣ αποτέλεσε συντονισμό ανεξάρτητων αγωνιστών της Αριστεράς και πολιτικών συλλογικοτήτων. Προσπάθησε με τις μικρές δυνάμεις της να εκφράσει την πλατειά πεποίθηση τόσο του κόσμου της Αριστεράς όσο και μεγάλων πρωτοπόρων τμημάτων των εργαζομένων ότι μόνο με ένα τέτοιο παλλαϊκό μέτωπο μπορεί να ανοίξει μία άλλη πορεία για τη χώρα και το λαό μας, πέρα από μνημόνια, χρέη, υποταγή στους πάτρωνες της ΕΕ και στην ελληνική ολιγαρχία. Στα πλαίσια αυτά πήρε μία σειρά πρωτοβουλίες που συνάντησαν μία αξιοσημείωτη ανταπόκριση από ευρύτερες μάζες της Αριστεράς και του κόσμου της εργασίας. Με βάση την λογική αυτή στις προηγούμενες εκλογές συνεργάσθηκε με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και συνέβαλε με τις όποιες δυνάμεις της στην αποφυγή της λεηλασίας του κόσμου της Αριστεράς και της εργασίας από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Σήμερα, μετά την αποκάλυψη της απάτης του ΣΥΡΙΖΑ και εμπρός στη βαρβαρότητα του 3ου Μνημονίου και στο ενιαίο μέτωπο όλων των δυνάμεων της εγχώριας ολιγαρχίας και του νενεκισμού στους πάτρωνες της ΕΕ που το στηρίζει, η ανάγκη του παλλαϊκού μετώπου κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και υπέρ της αποδέσμευσης από αυτήν είναι πιο επίκαιρη παρά ποτέ. Δυστυχώς επειδή μεταξύ του δυναμικού που συνέθεσε την ΜΑΡΣ προέκυψαν αφενός μεν διαφορετικές και αποκλίνουσες επιλογές για το τι πρέπει να γίνει μέσα στις νέες συνθήκες αφετέρου διαπιστώθηκαν μονομερείς ενέργειες που όχι μόνο δεν είχαν την σύμφωνη γνώμη του συνόλου της ΜΑΡΣ αλλά έγιναν γνωστές εκ των υστέρων. Μετά και την προσπάθεια δημιουργίας τετελεσμένων, είναι προφανές ότι  η ΜΑΡΣ – που υπήρξε πάντα ένα σχήμα που λειτουργούσε με την ομοφωνία και την ευρύτατη συναίνεση – δεν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει και αυτοδιαλύεται. Οι αγωνιστές που συσπειρώθηκαν σ’ αυτή παραμένουν πάντα ενεργοί μέσα στους αγώνες της Αριστεράς και του κόσμου της εργασίας.

Τριανταφυλλόπουλος Τάκης Μέλος ΣΕ
Ζαντιώτης Γιώργος Μέλος ΣΕ
Μαυρουδέας Σταύρος Μέλος ΣΕ
Περακάκης Γιάννης Μέλος ΣΕ
Ρούσης Γιώργος Μέλος ΣΕ
Στραβελάκης Νίκος Μέλος ΣΕ